________________ आश्वमेधिकपर्व दुर्योधनापराधेन कुलं ते विनशिष्यति // 11. वैशंपायन उवाच / स्वस्ति चेदिच्छसे राजन्कुलस्यात्मन एव च। कृतोदकं तु राजानं धृतराष्ट्र युधिष्ठिरः / वध्यतामेष दुष्टात्मा मन्दो राजा सुयोधनः // 12 पुरस्कृत्य महाबाहुरुत्तताराकुलेन्द्रियः // 1 कर्णश्च शकुनिश्चैव मैनं पश्यतु कर्हिचित् / उत्तीर्य च महीपालो बाष्पव्याकुललोचनः / द्यूतसंपातमप्येषामप्रमत्तो निवारय / / 13 पपात तीरे गङ्गाया व्याधविद्ध इव द्विपः / / 2 अभिषेचय राजानं धर्मात्मानं युधिष्ठिरम् / तं सीदमानं जग्राह मीमः कृष्णेन चोदितः / / स पालयिष्यति वशी धर्मेण पृथिवीमिमाम् // 14 मैवमित्यब्रवीच्चैनं कृष्णः परबलार्दनः // 3 अथ नेच्छसि राजानं कुन्तीपुत्रं युधिष्ठिरम् / तमार्तं पतितं भूमौ निश्वसन्तं पुनः पुनः / मेढीभूतः स्वयं राज्यं प्रतिगृह्णीष्व पार्थिव // 15 ददृशुः पाण्डवा राजन्धर्मात्मानं युधिष्ठिरम् // 4 समं सर्वेषु भूतेषु वर्तमानं नराधिप।। तं दृष्ट्वा दीनमनसं गतसत्त्वं जनेश्वरम् / अनुजीवन्तु सर्वे त्वां ज्ञातयो ज्ञातिवर्धन // 16 भूयः शोकसमाविष्टाः पाण्डवाः समुपाविशन् // 5 एवं ब्रुवति कौन्तेय विदुरे दीर्घदर्शिनि / राजा च धृतराष्ट्रस्तमुपासीनो महाभुजः / दुर्योधनमहं पापमन्ववर्त वृथामतिः // 17 वाक्यमाह महाप्राज्ञो महाशोकप्रपीडितम् // 6 अश्रुत्वा ह्यस्य वीरस्य वाक्यानि मधुराण्यहम् / उत्तिष्ठ कुरुशार्दूल कुरु कार्यमनन्तरम् / फलं प्राप्य महद्दुःखं निमग्नः शोकसागरे // 18 क्षत्रधर्मेण कौरव्य जितेयमवनिस्त्वया // 7 वृद्धौ हि ते स्वः पितरौ पश्यावां दुःखितौ नृप / तां भुल भ्रातृभिः साधं सुहृद्भिश्च जनेश्वर / न शोचितव्यं भवता पश्यामीह जनाधिप // 19 न शोचितव्यं पश्यामि त्वया धर्मभृतां वर // 8 इति श्रीमहाभारते आश्वमेधिकपर्वणि प्रथमोऽध्यायः॥१॥ शोचितव्यं मया चैव गान्धार्या च विशां पते / पुत्रैविहीनो राज्येन स्वप्नलब्धधनो यथा // 9 अश्रुत्वा हितकामस्य विदुरस्य महात्मनः / वैशंपायन उवाच / वाक्यानि सुमहानि परितप्यामि दुर्मतिः // 10 / एवमुक्तस्तु राज्ञा स धृतराष्ट्रेण धीमता / उक्तवानेष मां पूर्वं धर्मात्मा दिव्यदर्शनः। | तूष्णीं बभूव मेधावी तमुवाचाथ केशवः // 1 - भ50 -