________________ 13. 154. 22] अनुशासनपर्व [13. 154.34 अपश्यन्त्याः प्रियं पुत्रं यत्र दीर्यति मेऽद्य वै // 22 समेतं पार्थिवं क्षत्रं काशिपुर्यां स्वयंवरे / विजित्यकरथेनाजौ कन्यास्ता यो जहार ह // 23 यस्य नास्ति बले तुल्यः पृथिव्यामपि कश्चन / हतं शिखण्डिना श्रुत्वा यन्न दीर्यति मे मनः // 24 जामदग्न्यः कुरुक्षेत्रे युधि येन महात्मना / पीडितो नातियत्नेन निहतः स शिखण्डिना // 25 एवंविधं बहु तदा विलपन्तीं महानदीम् / आश्वासयामास तदा साम्ना दामोदरो विभुः // 26 समाश्वसिहि भद्रे त्वं मा शुचः शुभदर्शने / गतः स परमां सिद्धिं तव पुत्रो न संशयः // 27 वसुरेष महातेजाः शापदोषेण शोभने। मनुष्यतामनुप्राप्तो नैनं शोचितुमर्हसि // 28 स एष क्षत्रधर्मेण युध्यमानो रणाजिरे / धनंजयेन निहतो नैष नुन्नः शिखण्डिना // 29 भीष्मं हि कुरुशार्दूलमुद्यतेषु महारणे / न शक्तः संयुगे हन्तुं साक्षादपि शतक्रतुः // 30 स्वच्छन्देन सुतस्तुभ्यं गतः स्वर्ग शुभानने / न शक्ताः स्युनिहन्तुं हि रणे तं सर्वदेवताः // 31 तस्मान्मा त्वं सरिच्छेष्ठे शोचस्व कुरुनन्दनम् / वसूनेष गतो देवि पुत्रस्ते विज्वरा भव // 32 इत्युक्ता सा तु कृष्णेन व्यासेन च सरिद्वरा / त्यक्त्वा शोकं महाराज स्वं वार्यवततार ह // 33 सत्कृत्य ते तां सरितं ततः कृष्णमुखा नृपाः / अनुज्ञातास्तया सर्वे न्यवर्तन्त जनाधिपाः // 34 इति श्रीमहाभारते अनुशासनपर्वणि चतुष्पञ्चाशदधिकशततमोऽध्यायः॥ 154 // समाप्तं भीष्मस्वर्गारोहणपर्व // // समाप्तमनुशासनपर्व // -2749 -
