________________ 1. 148. 13 ]. महाभारते [1. 149. 20 विपरीतं मया चेदं त्रयं सर्वमुपार्जितम् / परैः कृते वधे पापं न किंचिन्मयि विद्यते // 8 त इमामापदं प्राप्य भृशं तप्स्यामहे वयम् // 13 अभिसंधिकृते तस्मिन्ब्राह्मणस्य वधे मया। सोऽयमस्माननुप्राप्तो वारः कुलविनाशनः / निष्कृतिं न प्रपश्यामि नृशंसं क्षुद्रमेव च // 9 भोजनं पुरुषश्चैकः प्रदेयं वेतनं मया // 14 आगतस्य गृहे त्यागस्तथैव शरणार्थिनः। न च मे विद्यते वित्तं संक्रेतुं पुरुषं क्वचित् / याचमानस्य च वधो नृशंसं परमं मतम् // 10 . सुहृज्जनं प्रदातुं च न शक्ष्यामि कथंचन / कुर्यान्न निन्दितं कर्म न नृशंसं कदाचन। गतिं चापि न पश्यामि तस्मान्मोक्षाय रक्षसः॥१५ इति पूर्वे महात्मान आपद्धर्मविदो विदुः 11 सोऽहं दुःखार्णवे मनो महत्यसुतरे भृशम् / श्रेयांस्तु सहदारस्य विनाशोऽद्य मम स्वयम् / सहैवैतैर्गमिष्यामि बान्धवैरद्य राक्षसम् / ब्राह्मणस्य वधं नाहमनुमस्ये कथंचन / / 12 ततो नः सहितान्क्षुद्रः सर्वानेवोपभोक्ष्यति // 16 __ कुन्त्युवाच / इति श्रीमहाभारते आदिपर्वणि ममाप्येषा मतिब्रह्मन्विप्रा रक्ष्या इति स्थिरा। अष्टचत्वारिंशदधिकशततमोऽध्यायः॥ 148 // न चाप्यनिष्टः पुत्रो मे यदि पुत्रशतं भवेत् // 13 न चासौ राक्षसः शक्तो मम पुत्रविनाशने। कुन्त्युवाच / वीर्यवान्मत्रसिद्धश्च तेजस्वी च सुतो मम / / 14 न विषादस्त्वया कार्यो भयादस्मात्कथंचन / राक्षसाय च तत्सर्वं प्रापयिष्यति भोजनम् / उपायः परिदृष्टोऽत्र तस्मान्मोक्षाय रक्षसः॥ 1 मोक्षयिष्यति चात्मानमिति मे निश्चिता मतिः॥१५ एकस्तव सुतो बालः कन्या चैका तपस्विनी। समागताश्च वीरेण दृष्टपूर्वाश्च राक्षसाः। न ते तयोस्तथा पल्या गमनं तत्र रोचये // 2 बलवन्तो महाकाया निहताश्चाप्यनेकशः // 16 मम पञ्च सुता ब्रह्मस्तेषामेको गमिष्यति / न त्विदं केषुचिद्ब्रह्मन्व्याहर्तव्यं कथंचन / त्वदर्थं बलिमादाय तस्य पापस्य रक्षसः // 3 विद्यार्थिनो हि मे पुत्रान्विप्रकुर्युः कुतूहलात् / / 17 ब्राह्मण उवाच / नाहमेतत्करिष्यामि जीवितार्थी कथंचन / गुरुणा चाननुज्ञातो ग्राहयेद्यं सुतो मम / ब्राह्मणस्यातिथेश्चैव स्वार्थे प्रागैर्वियोजनम् // 4 न स कुर्यात्तया कार्य विद्ययेति सतां मतम् // 18 न त्वेतदकुलीनासु नाधर्मिष्ठासु विद्यते / वैशंपायन उवाच। यद्ब्राह्मणार्थे विसृजेदात्मानमपि चात्मजम् / / 5 एवमुक्तस्तु पृथया स विप्रो भार्यया सह। आत्मनस्तु मया श्रेयो बोद्धव्यमिति रोचये / हृष्टः संपूजयामास तद्वाक्यममृतोपमम् / / 19 ब्रह्मवध्यात्मवध्या वा श्रेय आत्मवधो मम / / 6 ततः कुन्ती च विप्रश्च सहितावनिलात्मजम् / ब्रह्मवध्या परं पापं निष्कृति त्र विद्यते / तमब्रूतां कुरुष्वेति स तथेत्यब्रवीच तौ // 20 - अबुद्धिपूर्वं कृत्वापि श्रेय आत्मवधो मम // 7 इति श्रीमहाभारते आदिपर्वणि न त्वहं वधमाकाङ्के स्वयमेवात्मनः शुभे। एकोनपञ्चाशदधिकशततमोऽध्यायः // 149 // - 206 -