________________ 1. 102. 23 ] महाभारते [1. 104.6 करणत्वाच्च विदुरः पाण्डुरासीन्महीपतिः // 23 / ददो तां धृतराष्ट्राय गान्धारी धर्मचारिणीम् // 11 इति श्रीमहाभारते आदिपर्वणि गान्धारी त्वपि शुश्राव धृतराष्ट्रमचक्षुषम् / व्यधिकशततमोऽध्यायः // 102 // आत्मानं दित्सितं चास्मै पित्रा मात्रा च भारत॥१२ / 103 ततः सा पट्टमादाय कृत्वा बहुगुणं शुभा। भीष्म उवाच / बबन्ध नेत्रे वे राजन्पतिव्रतपरायणा। ' गुणैः समुदितं सम्यगिदं नः प्रथितं कुलम्। नात्यश्नीयां पतिमहमित्येवं कृतनिश्चया // 13 अत्यन्यान्पृथिवीपालान्पृथिव्यामधिराज्यभाक् // 1 ततो गान्धारराजस्य पुत्रः शकुनिरभ्ययात् / रक्षितं राजभिः पूर्वैर्धर्मविद्भिर्महात्मभिः / स्वसारं परया लक्ष्म्या युक्तामादाय कौरवान् // 14 नोत्सादमगमञ्चेदं कदाचिदिह नः कुलम् // 2 दत्त्वा स भगिनीं वीरो यथार्ह च परिच्छदम् / मया च सत्यवत्या च कृष्णेन च महात्मना। पुनरायात्स्वनगरं भीष्मेण प्रतिपूजितः // 15 समवस्थापितं भूयो युष्मासु कुलतन्तुषु // 3 गान्धार्यपि वरारोहा शीलाचारविचेष्टितैः / वर्धते तदिदं पुत्र कुलं सागरवद्यथा / तुष्टिं कुरूणां सर्वेषां जनयामास भारत // 16 . तथा मया विधातव्यं त्वया चैव विशेषतः // 4 वृत्तेनाराध्य तान्सर्वान्पतिव्रतपरायणा / श्रूयते यादवी कन्या अनुरूपा कुलस्य नः। वाचापि पुरुषानन्यान्सुव्रता नान्वकीर्तयत् // 17 सुबलस्यात्मजा चैव तथा मद्रेश्वरस्य च // 5 इति श्रीमहाभारते आदिपर्वणि कुलीना रूपवत्यश्च नाथवत्यश्च सर्वशः / त्र्यधिकशततमोऽध्यायः // 103 // उचिताश्चैव संबन्धे तेऽस्माकं क्षत्रियर्षभाः // 6 मन्ये वरयितव्यास्ता इत्यहं धीमतां वर / वैशंपायन उवाच। संतानार्थं कुलस्यास्य यद्वा विदुर मन्यसे // 7 शूरो नाम यदुश्रेष्ठो वसुदेवपिताभवत् / विदुर उवाच। तस्य कन्या पृथा नाम रूपेणासदृशी भुवि // 1 भवान्पिता भवान्माता भवान्नः परमो गुरुः। पैतृष्वसेयाय स तामनपत्याय वीर्यवान् / तस्मात्स्वयं कुलस्यास्य विचार्य कुरु यद्धितम् // 8 अग्र्यमग्रे प्रतिज्ञाय स्वस्यापत्यस्य वीर्यवान् // 2 वैशंपायन उवाच। अग्रजातेति तां कन्यामग्र्यानुग्रहकाङ्क्षिणे। अथ शुश्राव विप्रेभ्यो गान्धारी सुबलात्मजाम् / प्रददौ कुन्तिभोजाय सखा सख्ये महात्मने // 3 आराध्य वरदं देवं भगनेत्रहरं हरम् / सा नियुक्ता पितुर्गेहे देवतातिथिपूजने / गान्धारी किल पुत्राणां शतं लेभे वरं शुभा // 9 उग्रं पर्यचरद्धोरं ब्राह्मणं संशितव्रतम् // 4 इति श्रुत्वा च तत्त्वेन भीष्मः कुरुपितामहः। निगूढनिश्चयं धर्मे यं तं दुर्वाससं विदुः / ततो गान्धारराजस्य प्रेषयामास भारत // 10 नमुग्रं संशितात्मानं सर्वयत्नैरतोषयत् / / 5 अचक्षुरिति तत्रासीत्सुबलस्य विचारणा / तस्यै स प्रददौ मत्रमापद्धन्विवेक्षया। कुलं ख्यातिं च वृत्तं च बुद्ध्या तु प्रसमीक्ष्य सः।। अभिचाराभिसंयुक्तमब्रवीचैव तां मुनिः // 6 -154 - , 104