Shantinath Mahakavyam Part 02

SR No.: 004313
Original Sutra Author: N/A
Author: Vijaydarshansuri
Publisher: Nemidarshan Gyanshala
Publication Year: 1966
Total Pages: 288
Language: Sanskrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari
File Size: 29 MB

Page 63

52 ] भीशान्तिनाथमहाकाव्ये तदेकमेवाशनिघोषशरीरम् , रम्भायाः कदल्याः महास्तम्भवत्, यथा रम्भास्तम्भः / कृत्तः पुनः प्ररोहति तथेत्यर्थः / पुनः विलूनं छिन्नं द्विगुणं जज्ञे / अमुष्याशनिघोषस्य, यद्यत् शिरः तेन श्रीविजयेन छिन्नं तत्तच्छिरः आशु द्विगुणत्वं जगाहे / एतेनाशनिघोषस्य मायाप्राबल्यमुक्तम् // 166 // ફરી એક અશનિષ કપાયેલે છતે કેળનાં મોટા થાંભલાની જેમ બમણો થઈ ગયો. તે શ્રી વિજયે તે અશનિષનું જે જે માથું કાપ્યું તે તે તરત જ બમણું થઈ ગયું. 16 विच्छिद्य विच्छिद्य शिरांसि तस्य, श्रान्तः सुतारादयितः स यावत् / विद्यां प्रसाध्यामिततेजसाऽपि, तावत्समागम्यत सान्वयेन // 167 / / यावत्स श्रीविजयः सुतारायाः दयितः पतिः, तस्याशनिघोषस्य शिरांसि विच्छिद्य विच्छिद्य छेदं छेदं कृत्वा श्रान्तः, तावत् विद्या प्रसाध्य, अमिततेजसाऽपि सान्वयेन सपरिवारेण समागम्यत आगतम् / / 167 // તે સુતારાને પતિ શ્રી વિજય તેનાં માથાં કાપી જેટલામાં થાકવા લાગ્યો તેટલામાં અમિતતેજ પણ વિદ્યાને સાધીને પરિવાર સાથે આવી પહોંચે. ૧૬ળા आयान्तमालोक्य विलोकनीयं, सौन्दर्यलक्ष्म्याऽमिततेजसं तम् / सर्वे विपक्षाः प्रपलाय्य जग्मु-फूंका इवादित्यमुदीयमानम् / / 168 // सौन्दर्यस्य लक्ष्म्या समृद्धया कृत्वा विलोकनीयं दर्शनीयं तममिततेजसमायान्तमालोक्य, सर्वे बिपक्षाः विपक्षपक्षाः, उदीयमानमादित्यं सूर्य क्लिोक्य घूकाः उलूकाः इव, प्रपलाय्य जग्मुः / (उपमालङ्कारः) // 168 / / સૌંદર્યની શોભાથી દેખાવડા એવા તે અમિતતેજને આવતે જોઈ બધા શત્રુસે સૂર્યને ઉદય પામતા જોઈ ઘૂવડની જેમ ભાગીને જતા રહ્યા. 168 विद्वेषिपक्षांश्च पलायमाना-नेतान्मुचो मैव कथश्चनेति / विद्या महाढ्यामिततेजसोचे, ज्वालाभिधाना ज्वलितारिवंशा // 169 // पलायमानान् एतान् विद्वेषिणः पक्षान् पक्षकरान् कथंचन, मैव मुचोऽत्याक्षोरिति इत्थम् अमिततेजसा, महाढ्या अलौकिकसामर्थ्यसम्पन्ना, ज्वलितः दग्धः अरीणां शत्रूणां वंशः यया सा तादृशी शत्रुनाशिनी, न्वालाभिधाना विद्योचे // 169 / / ત્યારે અમિતતેજે મહાશક્તિશાળી શત્રુઓના સમૂહને બાળી નાખનારી એવી વાળા નામે વિદ્યાને કીધું કે શંત્રુપક્ષના આ ભાગતા સૈન્યને કઈ પણ રીતે છોડીશ નહિં. ૧૬લા व्यामोहितास्तेऽपि तया स्वशक्त्या, प्रत्यर्थिवारा अपि दुर्निवाराः / जग्मुः शरण्यं शरणं शरारु, सर्वेऽपि मृत्वाऽमित वेबसं तम् // 170 //