________________ आ. विजयदर्शनसूरीश्वररचित्तवृत्तिसहिते पञ्चमः सर्गः / [51 पठान સિહની વાડી, અમદ अरे ! रे ! अशनिघोष ! तस्मादावयोमिथो विरोधित्वाद्धोः , त्वया मयका मया अमा सह युद्धं कार्य, न चान्यैः इतीत्थम् उद्धतम् (तेन) अत्युच्चं ध्वानं शब्दं यथा स्यात्तथा, असौ श्रीविजयः तस्याशनिघोषस्य स्वान् स्वीयांश्च अशेषान् सैनिकान् , तेन अपिना स्वेन च युद्धान् निवार्य / श्रीपोतनक्ष्मायाः मघवा इन्द्रः श्रीविजयः, व्योमनि आकाशे क्षणं तिष्ठन् , आत्तहर्ष प्राप्तहर्ष सैनिकानां मानसं विस्माययन् तेनाशनिघोषकेण नियुद्धं बाहुयुद्धं “नियुद्धं बाहुयुद्धे” इत्यमरः / प्राक्रस्त प्रारब्धवान् // 162-163 / / આ સૈન્યએ તમારો ને અમારે પણ અપરાધ કર્યો નથી. તેથી તેઓને હણવાથી સયું. મારી સ્ત્રીનું હરણ કરવાથી તું મારો વિરોધી છે, તેથી હું તને હણવા ઈચ્છું છું અને તમારે હુ વિરોધી છું. માટે તે અશનિષ તારે મારી સાથે યુદ્ધ કરવું જોઇએ, બીજા સાથે નહિ, એમ ઊંચા અવાજે પોતાનાં અને અશનિઘોષનાં પણ બધા દ્ધાઓને નિવારી પતનપુરેન્દ્ર તે શ્રીવિજય આકાશમાં ક્ષણવાર રહેતા સનિકના પ્રસન્ન મનને વિસ્મય પમાડતો તે અશનિષ સાથે યુદ્ધ કરવા લાગ્યો. 161-162-163 उत्थाप्य तं कन्दुकवाद्विपक्षं, दोामुभाभ्यां तुलयन्निवाभात् / श्रीमत्रिपृष्ठप्रभवः सुतारां, व्यावर्तयिष्यन् किमिवाप सख्यम् // 164 // तं विपक्ष शत्रमशनिघोषम् , उभाभ्यां दोभ्यां बाहुभ्यां कन्दुकवदुत्थाप्य तुलयन्निव, अमात् शुशुभे, तत्रोत्प्रेक्षते-श्रीमत्रिपृष्ठप्रभवः श्रीविजयः, सुतारां तदाख्यां स्वस्त्रियं व्यावर्तयिष्यन् प्रत्यावर्त्तयिष्यन् , सख्यं मैत्रीमिव, अर्थादशनिघोषेण, आप प्राप किम् ? मित्रेहि परस्परं मिलिते हर्षातिरेकाद्वाहुभ्यामुत्तोलयतः इति भावः // 164 / / શ્રીમાન ત્રિપૃષ્ઠનો પુત્ર શ્રીવિજય તે શત્રુને દડાની જેમ ઊંચકી બને બાહુઓથી તેલ એમ લાગત હતો કે સુતારાને પાછી વાળવે જાણે મિત્રતાને પામે છે. 16 4 राज्ञाऽथ स श्रीविजयेन रोषात् , कौक्षेयकेण प्रसभं प्रहृत्य / द्वेधा प्रचक्रेऽशनिघोष एतत्, खण्डद्वयेनाशनिघोषयुग्मम् // 165 / / अथानन्तरं राजा श्रीविजयेन रोषात्क्रोधात् कौक्षेयकेणासिना "कौक्षेयको मण्डलामः करबालः" इत्यमरः / प्रसभं बलात्प्रहत्य, अशनिघोषः द्वेधा प्रचक्रे द्विखण्डः कृतः / एतत्खण्डद्वयेनाशनिघोषयुग्मम् जातमिति शेषः // 165 / / પછી તે શ્રી વિજય રાજાએ ક્રોધથી તલવાર વડે બલપૂર્વક પ્રહાર કરી અશનિષના બે ટુકડા કરી દીધા. પણ અશનિઘોષ તે બે ખંડથી બે અશનિષ થઈ ગયા. ૧૬પા जज्ञे विलूनं द्विगुणं पुनस्त-द्रम्भामहास्तम्भवदेकमेव / यद्यच्छिरः छिनममुष्य तेन, तत्तज्जगाहे द्विगुणत्वमाशु // 166 / /