________________ मा. विजनदर्भसूरीश्वररचितवृत्तिसहिते पञ्चमः सर्गः / [45 અપરાધ તે તે જ માની શકે, જેનું બળ બન્ને રીતે (સેના રૂપે અને પિતાના પરાક્રમ રૂપે) વિશાળ મોટું હેય. (પણ) તે (શ્રીવિજય) નગરથી બહાર આવીને તેને મોકલતે પોતાનું બળ કહેતે નથી. 142 यदपि मानं यदि स्वीकुरुषे इत्यादिना मानो न कर्त्तव्य इत्युपादेशि तदपि बालविलसितमित्याहस्वाभाविको यस्य न चास्ति मानः, संमानमागी स कथं जनानाम् / अध्याहृतः संगरसीम्नि भट्टै-वीर्यं विधत्तां किमु कातरस्य // 143 // यस्य पुरुषस्य च स्वाभाविकः, मानः अभिमानः, स्वस्मिन्नास्ति स जनानां सन्मानस्यं भागी कथं स्यात् ? न स्यादित्यर्थः / मानधना एव जनैरपि सन्मान्यन्ते न तु तद्रहिताः-तिरस्कृता इति भावः / यदप्युक्तं-बलौघशालीति तदपि नोद्वेगायेत्याह-कातरस्य भीरोः अध्याहृतैः आरोपितैः न न तु वास्तवैः, भट्टैः योधैः सङ्गरसीम्नि रणभूमौ, किमु वीर्य विधत्ताम् ? नैव विदधीतेत्यर्थः। ये हि यथार्थतः शूरास्त एव वीर्य विदधति, कातरस्य तु भटाः कातरा एव स्युरिति न तदुद्वेगकारणम् इति भावः // 134 // જેને સ્વાભાવિક અભિમાન ન હોય તે લોકોનું સંમાન કેમ મેળવે? ન મેળવે અને કાયર રાજાના ભેગા કરાયેલા યોદ્ધાઓ રણ મળે શું પરાક્રમ કરી શકે ? 143 अथोपसंहरतितथाहि दूताधम ! यावदेते, भृत्या ददन्ते न तवार्धचन्द्रम् / त्वद्वाक्यनुन्नस्त्वरितं स तेऽपि, स्वामी समायात्वथवा प्रयातु // 144 // दूतेषु अधम ! निकृष्ट ! तत्तस्माद्धेतोः याहि ब्रज, यावत् एते मम भृत्याः तव अर्धचन्द्र गलहस्तं न ददन्ते / त्वद्वाक्येन नुन्नः प्रेरितः, स समायातः, तव स्वामी श्रीविजयोऽपि त्वरितं शीघ्रं समायातु, युद्धायागच्छतु / अथवा प्रयातु भयात्पलायताम् / उभयत्र मदिष्टसाधनमिति भावः // 144 // માટે હે અધમ દૂત ! આ સેવક તને અર્ધચંદ્ર-ગલહસ્ત દે નહિ તે પહેલાં ચાલ્યો જા. અને તારા વાકથી ચઢાવાયેલે તે તારે સ્વામી જલદી આવે અથવા જતો રહે ૧૪જા इत्य॒र्जितां तस्य निशम्य वाचं, विद्याधरेन्द्रस्य गतः स दूतः / आख्यादशेषं निजनायकाय, स्वर्नायक तर्जयते स्वधाम्ने // 145 / / इतीत्थमूर्जितां बलवतीं वाचं तस्य विद्याधरस्याशनिघोषस्य निशम्य गतः स दूतः, स्वधाम्ना प्रभावेण / स्वर्नायकमिन्द्रं तर्जयते भर्त्सयते / स्वनायकाय श्रीविजयाय अशेष समस्तं वृत्तमाख्यात् // 145 //