Shantinath Mahakavyam Part 02

SR No.: 004313
Original Sutra Author: N/A
Author: Vijaydarshansuri
Publisher: Nemidarshan Gyanshala
Publication Year: 1966
Total Pages: 288
Language: Sanskrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari
File Size: 29 MB

Page 47

36 ) श्रीशान्तिनाथमहाकाव्ये હે રાજા ! પોતાના રાજાની બહેનની આજ્ઞાથી તે બતારણી નસાડી દેવાઈ છે. માટે તમે વિષાદ છોડે. અને અમારા ઉપર કૃપા કરી વૈતાઢથ પર્વત ઉપર ચાલે. 114 अभ्यर्थ्य ताभ्यां वसुधासुधांशु-नीतः स वैताठ्यगिरि गरीयान् / / वृत्तान्तमुक्त्वाऽमिततेजसे स्वं, दुःखं हृदिस्थं गमयाम्बभूव // 115 // ताभ्यां द्वाभ्यामभ्यर्थ्य गरीयान् महत्तरः वसुधायां सुधांशुश्चन्द्र इव स श्रीविजयः वैताट्यगिरिं नीतः प्रापितः सन् , अमिततेजसे, वृत्तान्तं समाचारमुक्त्वा स्वं स्वकीयं हृदिस्थं दुःखं गमयाम्बभूव तत्याज, कथनेन दुःखापचयो भवतीति भावः // 115 / / તે બન્નેએ અભ્યર્થના કરી શ્રેષ્ઠ અને પૃથ્વીના ચંદ્ર સમાન એવા તે રાજાને વૈતાઢય પર્વત ઉપર લઈ ગયા અને તે રાજા અમિતતેજને બધો વૃતાન્ત કહી, પિતાના મનમાં રહેલા દુઃખને ઓછું કર્યું. 115 कुर्वल्ललाटे कुटिं प्रकोपात्ताम्रीकृतापाङ्गविलोचनाऽऽस्यः / ऊचेऽर्ककीर्तिपभवक्षितीशः, संस्म्भवान् श्रीविजयं प्रतीदम् / 116 // प्रकोपात् ललाटे भ्रवोः कुटिं कौटिल्यं भ्रूविकारं कुर्वन् ताम्रीकृतानि रक्तानि अपाङ्गौ नेत्रान्ती “अपाङ्गो नेत्रयोरन्तौ” इत्यमरः / विलोचने नेत्रे आस्यं मुखं च येन स तादृशः, संरम्भः संवेगस्तद्वान् , अककीर्तिप्रभवः अमिततेजाः क्षितीशः श्रीविजयं प्रति इदं वक्ष्यमाणमूचे // 116 / / કપાળમાં બ્રકટી કરતા અને ક્રોધથી લાલ નેત્ર અને મુખવાળા અમિતતેજે ઉતાવળથી શ્રીવિજયને આમ કીધુ. 116 तदुक्तिमेवाहआदाय कस्तक्षकमौलिरत्नं, कोटीरकोटः कुरुतां विभूषाम् / सौपर्णपक्षान् परिगृह्य तूण-वाणान् सपक्षांश्च जिजीविषुः कः ? // 117|| ___ तक्षकस्य सर्पराजस्य मौलेः मस्तकाद्रत्नमादाय, कः कोटीरस्य मुकुटस्य “मौलिः किरीट कोटीरमुष्णीषम्” इति हैमः / कोटेरग्रभागस्य विभूषां मण्डनं कुरुताम् / न कोऽपीत्थं कर्तुं समर्थ इत्यथः / ततो रत्नादाने प्राणनाशस्यैवावश्यंभावो, दुरे मुकुटकोटिविभूषेतिभावः / तथा कः जिजीविषुः जीवितुमिच्छुः, सुपर्णस्य गरुडस्येमे सौपर्णास्तान पक्षान् , “सुपर्णः पन्नगासनः, गरुत्मान् गरुडः" इत्मरः / परिगृह्य तूणस्य तूणीरस्य बाणान् सपक्षांश्व पुङ्खस्थपत्रसहितांश्च, कुरुतामिति पूर्वेणान्वयः। नहि जिजीविषुणेत्थं कर्तुं शक्यते, तथाकरणे मरणावश्यँभावात् इति भावः “तूणोपासंगतूणीरे"त्यमरः // 117 // તક્ષકના મસ્તકને મણિ લઈ કોણ પિતાના મુકુટનું ભૂષણ બનાવી શકે? જીવવા ઈચ્છતો કોણ માણસ ગરુડની પાંખો લઈ પિતાના તણીર અને બાણેને પાંખ લગાડી શકે? ૧૧છા गंगृहथ जीवाभ्यधिकप्रियं ते, जामि मदीयां मदविह्वलः सन् / रा क्व प्रयाता मयि पृष्ठलग्ने, दुर्वारवैरिक्षयकालदण्डे // 118 //