________________ 248 हेतो, अत्र हेतुसप्तमी सति अधृतिमान् सचिन्तचेताः धरणीधवः अमरदत्तनृपः, निजै: अभीष्टजनः प्रियजनैः, शुद्धिमन्वेषणमकृत, किन्तु, कञ्चन तदुदन्तं कमपि मित्रमुवृत्तान्तं न अविन्दत प्राप्तवान् // 192 / / કેટલાક દિવસથી તે મિત્રને સમાચાર નહિ મલવાથી અધીર થઈ ગયેલે રાજા પોતાના પ્રિયજને દ્વારા તેની શોધ કરિ. પણ તેને કોઈ સમાચાર મળ્યા નહિ. ૧૯રા प्रियवयस्यकवार्तमनाप्नुवन् , हृदि वहन्नसमाधिमरं नृपः / इति विचिन्तयति स्म स कोऽपि विद्, यदि समेति तदा रुचिरं भवेत् // 163 // प्रियस्य, वयस्य एव वयस्यकस्तस्य सुहृदः वात एतिचं जनश्रुति “जनश्रुतिः किम्बदन्ती" वाते तिचं इति हैमः / अनाप्नुवन अलभमानः अत एव, हृदि असमाधिभरं सातिशयचिन्ता वहन नृपः सोऽमरदत्तः इति वक्ष्यमाणप्रकारं विचिन्तयति स्म, तञ्चिन्तामेवाह-यदि कोऽपि वित् विद्वान् , अदृष्टार्थज्ञः समेत्यागच्छति, तदा रुचिरम् शोभनं भवेत् , तत्सकाशान्मित्रवृत्तान्तलाभ सम्भवादिति भावः // 193 / / પ્રિય મિત્રના સમાચાર મહિ મળવાથી મનમાં અત્યંત અસ્વસ્થતાનું ધારણ કરતે રાજા એમ વિચારવા લાગે કે જે કઈ જ્ઞાની આવે તે સાર થાય. 193 अथ वनीपतिरप्यवनीपति, समुपगम्य विनम्य जगाद तम् / तव वने समुपास्थित चिच्चतुष्टयधरो वृषघोषमुनीश्वरः // 194 // ___ अथात्रावसरे, वनीपतिः वनपालः उद्यानरक्षकः तमवनीपतिममरदत्तनृपं समुपगम्य विनम्य, अपिश्चार्थे, जगाद, किमित्याह-तव वने उद्याने, चितां ज्ञानानां चतुष्टयस्य मतिश्रुतावधिमनःपर्यायात्मकस्य धरः चिचतुष्टयवान् वृषघोषमुनीश्वर धर्मघोषसूरिः, समुपास्थित आयातः // 194 / / પછી વનપાલે આવી પ્રણામ કરી રાજા ને કીધું કે ચાર જ્ઞાનના ધારક ધર્મષ મુનિ તમારા ઉદ્યાનમાં સમસય છે. 194 अमरदत्तनृपः प्रमदोबसद्धहलरोमसमाचितविग्रहः / सदयितोऽथ विवन्ध गुरूनयं गुरुमुखात्सुकृतश्रवणं व्यधात् / ___ अथ, प्रमदेन गुर्वागमनजनितहर्षेण उल्लसद्भिः विकसितैः अश्वनं गच्छद्भिः बहलैः निबिडेः रोमभिः समाचितः समन्वितः विग्रहः शरीरं यस्य स तादृशः हर्षात्पुलकितशरीरः अयम् अमरदत्त / नृपः, सदयितः सभाय:, गुरुन् तान् मुनीश्वरान् विवन्य, गुरुमुखात् सुकृतस्य च उपचारात्तत्कारिसदनुष्ठानधर्मस्य श्रवणं व्यधात् // 195 / / ૫છી અમરદત્ત રાજ હથી ઉલાસ પામતા મયથી રોભિત હવાના થતે ૫ની સાથે, ગરની A BH भुयाय प्रदान / पवाहास पामता भरिया