________________ 174 ] धीचान्तिनावमहाकाव्ये तो मुनी श्रीविजयामिततेजसौ, पादपोपगमनाम्नि अनशने, समाहितौ सन्तौ तस्थतः / तथास्थितः अनशनस्थितः, श्रीविराजिविजयः श्रिया विराजी शोभमानो विजयः अर्थात् श्रीविजयः महामुनिः, स्वपितरं त्रिपृष्ठवासुदेवमस्मरत् // 120 // તે બન્ને મુનિ સમાધિસ્થ થઈ પાદપો પગમન નામનું અનશન કરવા લાગ્યા, અને તે સ્થિતિમાં શ્રી વિજય રાજાએ પોતાના પિતાનું સ્મરણ કર્યું. 12 किमस्मरदित्याहतस्य ऋद्धिमधिको विचिन्तयन् , स्वस्य किश्चन तनीयसीं ततः / स्यामहं कमलया पितुः सम-स्तन्निदानमकरोदसाविति // 121 // तस्य स्वपितुः त्रिपृष्ठस्य अधिकामतिशयिताम् , ऋद्धिं विचिन्तयन् स्वस्य ततः स्वपितुः, किच तनीयसीम् अल्पाम् विचिन्तयन्निति अनुषच्यते, असौ श्रीविजयः, कमलया लहम्या पितुः समस्तुल्यः अहं स्याम् , इतीत्थं तस्य निदानमकरोत् // 121 / / તેની ઋદ્ધિ-પ્રભાવને અધિકને પોતાની તેથી કંઈક એ છી વિચારીને હું લક્ષ્મી પ્રભાવથી પિતા જેવો થાઉં એમ તે રાજાએ નિયાણું કર્યું. I121 तौ विपद्य मुनिपुङ्गवौ शुभ-ध्यानसन्ततिनिलीनमानसौ / प्राणतेऽनुपमऋद्धिवैमवौं, कल्प एव भवतः स्म नाकिनौ // 122 // __तौ द्वौ शुभध्यानस्य सन्तत्यां परम्परायां निलीनं मग्नं मानसं ययोस्तौ तादृशौ शुभध्यानपरायणौ मुनिपुङ्गवौ श्रीविजयामिततेजसौ, विपद्य मृत्वा प्राणते तदाख्ये एव कल्पे अनुपमऋद्धिवैभवौ नाकिनौ देवो भवतः स्म // 122 // શુભ ધ્યાનની પરંપરામાં લાગેલ મનવાળા તે બન્ને મુનીશ્વરો કાળ કરીને પ્રાણત ક૫માં અનુપમ ઋદ્ધિ સહિત સમૃદ્ધિવાળા એવા દેવ થયા. 122aa नन्दितादिपदसुस्थितादि- वर्तनामकविमानकद्वये / दिव्यचूल-मणिचूलसंज्ञको, तत्र च व्यलसा हतान्तरम् // 123 // तत्र प्राणते कल्पे च, नन्दितादिपदसुस्थितादिमावर्त्तनामकविमानद्वये नन्दितावतस्ये सुस्थिताव ख्ये च विमानद्वये, दिव्यचूल-मणिचूल-संज्ञको, हतमपनीतमन्तरमवकाशो यथा स्यात्तथा निरन्तरमित्यर्थः / व्यलसताम् तत्र नन्दितावरौख्ये विमाने उत्पन्नस्यामिततेजसो दिव्यचूलेति नाम सुस्थितावर्ताख्ये चोत्पन्नस्य श्रीविजयस्य मणिचूलेवि नामाऽभूत् / / 12 / / અને ત્યાં નંદિતાવ ને સુસ્વિતાવત નામના બે વિમાનમાં દિવ્યચૂલને મણિલ નામે તે બન્ને દેવો રાગદ્વેષ રહિત થઈ વિલાસ કરવા લાગ્યા. 12