________________ पा. विधववानसूनवरपिपत्तिसहित बहः सर्गः [119 भूभुजा कनकपूर्वरथेन, आहाय्य आकार्य, स धनदः, निर्मलकुलादि, पृष्टः सन् , स्वमात्मानं बणिजमेव जगो, न तु तत्र छलं कृतवान् , हि यतः, नृपस्य अप्रतः भवितथं सत्यमेव भाज्यं वाच्यम् तवैव सर्मलामात्, अन्यथाऽसत्यप्राकटये प्राणभयमिति भावः // 169 / / રાજ નાકરશે તેને બોલાવી તેને તેના નિર્મલ કુલ વિગેરે પૂછવું તે પિતાને વણીક બતાવ્યા કેમકે રાજની આગલ સાચું બોલવું જોઈએ. 16 आतपत्रतल एव नृपेण, स्नापितः शुचिभिरम्बुभिरुष्णः / संमदेन पुनरप्यनुयुक्तः, कामितं स्वमनसः कथयति // 17 // नृपेच, वातपत्रस्य निजच्छत्रस्य तले अद्य एव, न तु स्थानान्तरे, एतेन बहुमानः सूचितः / उष्णः शुचिभिर्निमलेरम्बुभिः जलैः स्नापितः, संमदेन हर्षेण पुनरपि, अनुयुक्तः पृष्टः, किं पृष्ट इत्याह-स्वमनमः कामितं निजाभिलषितं कथय इति, इतीति प्रश्नसमाप्तौ // 17 // રાજાએ તેને પિતાના છત્ર તલેજ પવિત્ર ને ગરમ પાણીથી નવરાવ્યું. પછી હર્ષથી કરી પુછયું કે : પોતાના મનમાં જે ઈષ્ટ હોય છે કે संस्मरन् सुभगताकृति रत्न, योनिताम्नलिरसौ वदति स्म / मां स्वगीधरमिनस्तनुतां स्यां, येन समिहित एव हितो वः // 17 // असो धनदः सुभगता मदेश्वर्यमनुकूलता वा कृतिः कर्म यस्य तत्तादृशं सौभाग्यकत् सुभगत्वकारकं रत्नं संस्मरन् , योजिताजलिः बद्धाञ्जलिः सन् बदति स्म, किमित्याह-इनः प्रभः मा स्थगीधरं ताम्बूलकरधारिणम् “स्थगी ताम्बूलकरक” इति हैमः / तनुतां करोतु, ननु उत्कृष्ट कार्यान्तरं विहाय किमिति निकृष्टं याचसे इति चेत्तत्राह-येन नियोगेन, वः युष्माकं समिहिते समीप एंव स्थापितः हितः स्यात् / कार्यान्तरे तु भवत्सामीप्यं न सदा लभ्यमित्यत्र कर्मणि एष एव महान् लाभ इति भावः // 17 // * ત્યારે તેણે સુન્દર રત્નને સંભારતા હાથ જોડીને કીધું સ્વામિ, મને સ્થગિર પાનદાની રાખનાર तरी नामी नयाशा आपनी पासे २खिश. // 17 // . तं तथैव स वितत्य च मत्स्यो -दर्यसंज्ञकमथाहृत राजा। संज्ञया स विदितः स्वकयाऽस्था-द्भपतेः सविधवर्त्यपि नित्यम् // 172 // तं धनदं तथैव तद्याचनप्रकारेणैव वितत्य नियुज्य, अथानन्तरम् स राजा, मत्स्योदर्य इति संज्ञा यस्य तं तादृशम् , भाहत संबोध्यते स्म / स धनदः, स्वकया नवविहितया तया मत्स्योदर्यसंज्ञया विदितः ख्यातः, नित्यमपि, भूपतेः सविधवर्ती समीपवर्ती सन् आस्थात् अवस्थिति व्यधात् / / 172 //