________________ 84 प्राकृत पाठ-चयनिका वित्थरेण विय णिरत्थएणं वाया-पवित्थरेणं। एयं चियं कहावत्थं ता णिसामेह। अत्थि चउसागरुज्जल-मेहला। 11. अहह, पम्हुटुं म्हुटुं किंचि, पसियह, तं ता णिसामेह। किं च तं। हूं, समुहमइसुंदरो च्चिय-पच्छा भायम्मि मंगुलो होइ। विंझ-गिरि-वारणस्स व खलस्स बीहेइ कइ-लोओ॥ तेण बीहमाणेहिं तस्स थुइ-वाओ किंचि कीरइ त्ति। सो व दुज्जणु कइसउ। हूं, सुणउ जइसउ, पढम-दंसणे च्चिय भसणसीलो पट्ठि-मासासउ व्व। तहेव मंडलो हि अपच्चभिण्णायं भसइ, मयहिं च मासाइं असइ। खलो घई मायाहि वि भसइ। चडप्फडंतहं च पट्ठि-मासाई असइ त्ति। होउ काएण सरिसु, णिच्च-करयरण-सीलो छिड्डु-पहारि व्व। तहेव वायसो हि करयरेंतो पउत्थ-वइया-यणहो हियय-हरो, छिड्डेहिं च आहार-मेत्तं विलुपइ। खलो घई पउत्थ-वइया कुल-बालियाण विज्झ-संपयाणेहिं दुक्ख-जणउ, अच्छिड्डे वि जीवियं विलुप्पड़। जाणिउ खरो जइसउ, सुयण-रिद्धि-दसणे' झिज्जइ, णिल्लज्जो महल्लेणं च सद्दे उल्लवइ। तहेव रासहो हि इमं तण-रिद्धि-महल्लं असिउंण तीरइ त्ति चित्तए झिज्जइ, अविभाविंज्जत-अक्खरं च उल्लवइ। खलो घइं आयहो / किर एमहल्ल-रिद्धि जायल्लिय त्ति मच्छरेण झिज्जइ, पयड-दोसक्ख-रालावं च उल्लवइ। अवि कालसप्पु जइसउ, छिड्ड-मग्गण-वावडो कुडिल-गइ-मग्गो व्व। तहेव भुयंगमो हि पर-कयाई छिड्डाइं मग्गइ, सव्वहा पोट्टेणं च कसइ। खलो घई सई जे कुणइ छिड्डाइं, थड्डो व्व भमइ। चिंतेमि, हूं, विसु जइसउ, पमुहरसिउ जीयंतकरो वि। तहेव महुरउ मुहे, महुरं मंतेहिं च कीरइ रसायणं। खलो घइं मुहे ज्जे कडुयउ मंतइ, घडियइ वि विसंघडइ। हूं, बुज्झइ, वट्टइ खलु खलो ज्जि जइसउ, उज्झिय-सिणेहु पसु-भत्तो या तहेव खलो वि वराओ पीलिज्जतो विमुक्क-णेहु अयाणंतो य पसूहिं खज्जइ। इयरु घई, एक्कपए ज्जे मुक्क-णेहु, जाणतो जे पसु तह वि खज्जइ। किं च भण्णउ। सव्वहा खलु असुइ जइसउ, विसिट्ठ-जण-परिहरणिज्जो अपरिप्फुड-सद्दाबद्ध-खड-मंडली-गिणिगिणाविउ व्व। 9. तहे सो वि वरउ किं कुणउ अण्णहो ज्जि कस्सइ वियारु। खलो घई सई जे बहु-वियार-भंगि-भरियल्लउ त्ति॥ सव्वहा मह पत्तियासु एयं फुडं भणंतस्स संसयं मोत्तुं। मा मा काहिसि मेत्तिं उग्ग-भुयंगेण व खलेण।। जेण,