________________ 64 प्राकृत पाठ-चयनिका अवसरो, मुक्को य तुमं अत्थसरीरसंसयमावन्नो वि पणयदीणजणवच्छलेण राइणा संपयं। इमं च सोऊण विलक्खमाणसो ‘महापसाओ' त्ति भणिऊण निवडिओ राइणो देवदत्ताए य चलणेसु। भणियं च-कयं मए जं तया सयलजणनिव्वुइकरस्स नीसेसकलासोहियस्स देवस्स निम्मलसहावस्स पुन्निमाचंदस्सेव राहुणा कयत्थणं ता तं खमउ मम सामी, तुम्ह कयत्थणामरिसेण महाराओ वि न देइ मे उज्जेणीए पवेसं। मूलदेवेण भणियं-खमियं चेव मए जस्स तुह देवीए कओ पसाओ। तओ सो पुणो वि निवडिओ दोण्ह विचलणेसं परमायरेण ण्हाविओ जेमाविओ य देवदत्ताए परिहाविओ महग्घवत्थे। राइणा मुक्कं दाणं। पेसिओ उज्जेणिं। मूलदेवराइणो अभत्थणाए खमियं वियारधवलेण। निग्घिणसम्मो वि रज्जे निविटुं सोऊण मूलदेवं आगओ विन्नायडं। दिट्ठो राया। दिन्नो सो चेव अदिट्ठसेवाए गामो तस्स रन्ना। पणमिऊण 'महापसाओ' त्ति भणिऊण य सो गओ गाम। इओ य तेण कप्पडिएण सुयं-जहा मूलदेवेण वि एरिसो सुमिणो दिट्ठो जारिसो मए, परं सो आएसफलेण राया जाओ। सो चिंतेइ-वच्चामि जत्थ गोरसो, तं पिवित्ता सुवामि जाव तं सुविणं पुणो पेच्छामि। अवि सो तं पुण पेच्छेज्ज। न य माणसाओ विभासा।।