________________ पाइअविनाणकहा-२ बीजिन एव हि बीजं, क्षेत्रं भवतीह तद्वतामेव / दुर्ललितमहीपालो, निर्णयमेवं स्वयं चक्रे / / 5 / / एवं नरिंदकयनीइं सोच्चा नीसासपरा पुत्तविरहिया सा कीरी तरुच्छिन्नसाहव्व धसत्ति धरणीए पडिया / कीरो वि तम्मि समए निठुरचित्तो तं पुत्तं घेत्तूणं दीणमुहं च पियं चइय सो झत्ति तओ मलयगिरिं गओ / तओ मंतिजणपउत्तेहिं सीयलुवयारेहिं संपत्तचेयन्ना ससोएहिं लोगेहिं दिट्ठा सरणरहिया कीरी वि तत्तो उड्डीणा सा समत्थतित्थाणं सेहरसरिच्छे सत्तुंजयतित्थे गंतूण उसहसेणजुयं रिसहजिणीसरं भत्तीए पणमेइ, चउविहं पि आहारं चइत्तु नवकारसुमरणुज्जुत्ता भवभउव्विग्गा सा भावणाओ भावेइ न गिहं न य भत्तारो, न य सुयणा नेय अंगजाओ वि / सरणं इह संसारे, मह जिणमयं मुत्तुं / / 6 / / एवं भावमाणी भवविरत्ता वि दुल्ललियनरिंदे गयचित्ता विहिविहियपाणचाया मज्झिमपरिणामजोएणं समग्गतिहुवणसिरीणं कंचीए कंचीए नयरीए सिरिचंदणसारसिट्ठिगेहे कयपुण्णा समुप्पन्ना ! बहुपुत्ताणं उवरिं जायत्तणेण सा पिऊणं अईव वल्लहा जाया, चंदलेहव्व नमणिज्जा नामेण चंदलेहा सा कमेण वुड्ढि पावित्था / पुव्वभवब्भासेण सभावओ जिणधम्मरया चंदलेहा उप्पन्नजाइसरणा असेसं नियकीरभवं जाणेइ, सम्मइंसणरम्म जिणवरधम्मं सम्मं आराहिंती सा बाला साहुणीजणनिच्चसेवाए सत्थं पढेइ गुणेइ य / कमेण जिणमयवियारसुंदरकम्मप्पयडिपमुहगंथेसु कुसलत्तणं संपाविऊण विउसाणं अग्गिमा जाया / घरकम्मधम्मकज्जमि सव्वत्थ पुच्छणिज्जा सा होत्था, 'गुणनिवहो पुण गउरवं पावेइ इत्थ किं चुज्ज' ?' / अन्नदिणम्मि नियजणयं विनविऊणं तीए तेज-देसाओ रविरहतुरयाणं गव्वहरा बहुवेगा लक्खणोवेया सेराहा खुंगाहा हंसुलया उक्कनाहा वुल्लाहा नीलुय-कालुयपमुहा तुरंगमा आणाविया, ते य पुरपरिसरसरियातीरम्मि तरुच्छायाए बंधाविया / दिट्ठा य ते सुररायतुरगव्व कास चित्तं न हरेइरे ? अन्नदिवसम्मि नरवई अञ्चब्भुयकोउगाउलियचित्तो विहगाहिवविजयवेगधरे ते वरतुरए पिक्खइ, पिक्खिऊण स महारायो अतुल्लेण वि मुल्लेण सयं ते तुरंगमे मग्गेइ / सिट्ठी वि धूयाए निवारिओ संतो नेव वियरेइ / अन्नदिणम्मि रण्णा नियतुरगीणं गब्भकए अब्भत्थिओ सेट्ठी तणयाए वयणेणं नियवरकिसोरे देइ / रण्णा पइवच्छरं नियकिसोरीसुं ते किसोरा संचारिया पंचवरिसाणि जाव, तत्तो बहवो हया संजाया / अह चंदलेहा नियं जणगं साहेइ-'मह किसोरएहिं रण्णो जे संजाया तुरगा सव्वे वि ते गिण्हसु, जइआ रुट्ठो राया तुमं धरावेइ भणेइ वा किंपि' तइया सो भणियव्वो इहं जं रहस्सं तं मम सुया मुणेई' त्ति वोत्तव्वं / तओ धूयावयणेण नियतुरयसमुब्भवा जे तुरया नईए नीरं पाउं उवेया, ते सेट्ठिणा हरिया / सेट्ठि सुहडतासियाऽऽसपालवयणेहिं रुट्ठो नरवई सेटिं आहविऊणं भणेइ-मह हया कहं हरिया ? चंदणसारो सेट्ठी साहेइ-सामिय ! नाहं परमत्थं किंपि जाणामि, मज्झ विउसी पुत्ती पुण तुम्ह उत्तरं दाहिइ / अच्छरियपूरिओ नरनाहो पडिहारं पेसिऊण सेट्ठिसुयं बहु जणाइन्ने अत्थाणम्मि आणवेइ / 1. चोद्यमाश्चर्यम् / / 2. विहगाधियः गरुडः / /