________________ लच्छी-सरस्सईदेवीणं संवायंमि कहा-१०८ CDA भत्तीए अणुरूवं सेवं काहिमो / परंतु अहुणा एसो मणूसो कूवाओ न निक्कासणीओ, जओ इमो सुवण्णयारजाइओ अत्थि, उवयारस्स अजोग्गो अत्थि त्ति विण्णवित्ता ते तिण्णि वि नियनियट्ठाणंमि गया / गएसुं तेसुं माहणो उ संकाए पडिओ, चिंतेइ य-'अह एयं निक्कासेमि न वा' इअ संसयदोलाए ठिओ / तइया अंतट्ठिएणं सोवण्णयारेणं वुत्तं-'भो माहणवर ! लोगाणं उव्वेगकारगाणं विवेगवियलाणं च वग्घ-वानर-सप्पाणं उद्धारो तुरियं विहिओ, कहं मम अवसरे विलंबसि ? अहं तु मणूसो म्हि, किं वग्घ-वानर सप्पाओ वि दुट्ठयरो ? किं अहं तुव उवयारवीसरणसीलो भविस्सामि ? अओ ममं निक्काससु / आजीवणं तव सेवगो होऊणं ठाहिस्सं' / माहणेण चिंतियं-सच्चं एसो वएइ, किं एसो नरो तिरियहितो वि गओ ? परंतु जं भवियव्वं तं भवउ, उवयारीणं पंतिभेओ न जुत्तो / तेहिं पि सञ्चं कहियं, परं मम अणेण सद्धिं किं पयोयणं अत्थि ? अहं दूरदेसंतरवासी अम्हि, अयं तु इमस्स देसस्स वासी, किं काहिइ मं? इअ विआरित्ता सुवण्णयारस्स उद्धरणं कयं