________________ 170 पाइअविनाणकहा-२ कहं छड्डेमि ?" त्ति परिभाविऊणं चोराणं पुरओ सुवण्णगारेण वुत्तं-'भो सामिणो ठक्कुरा ! अहं अज्ज संझाए अकयभोयणो म्हि, रसवई उ अहुणा होही, तुम्हे वि बुहुक्खिया हविस्सह, कजं च महापयाससझं अस्थि, खुहाउरेण य बलफुरणं काउं न तीरिज्जइ, तं च विणा कज्जं पि न जायइ, अओ घडिगादुगमेत्तं मम गेहंमि थिई विहेह, जओ हं सिग्घं घयपुण्णे सत्तमोयगे निम्मवेमि पच्छा मोयगे घेत्तूणं तहिं गच्छिस्सामो, तत्थ गंतूणं च मोयगे भोत्तूणं सज्जीहोऊणं कज्जं काहामो / सामिणो वि वियाणिस्संति सेवगस्स कज्जकोसलं / अज्जेव रयणीए तीए खंडे काऊणं दाहिस्सं, पच्छा जारिसी मम पयासकिरिया होज्जा तारिसी तम्हेहिं दाणपयासो कायव्वो, अहं तु तुम्हाणं सेवगो म्हि, तुम्हाणं अणुवित्तीए जीवामि / तुम्हाणं कजं सिरदाणेण काहं' ति वट्टाए ते रंजिऊणं नियगिहम्भंतरंमि नेऊणं तंबूल-धूमपाणाइयं कराविऊणं गिहोवरियणभूमीए गंतूणं गोधूम पिट्ठ-घय-गुडाइण सक्कारित्ता' मोयगा सत्तसंखा निप्पाइया, तम्मज्झे छ महत्तरा सविसा निप्पाइया, सत्तमो उ अप्पणो भोयणाय निव्विसो कओ / अह ते सव्वे अद्दपत्तेहिं परिवेढिऊणं मज्झे य संधाणाइयं मोत्तूणं गंथिं बंधित्ता लोहघणच्छेयणिगं च घेत्तूणं चोरेहिं सद्धिं गिहाओ निग्गओ / सिग्धं सिघं गंतूणं ते सव्वे तीए सीलाए समीवं उवगया / अह चोरेहिं सुवण्णयारस्स सिला दाविया' / सो वि तं दळूणं फासिऊणं च लोहविहलो होऊणं चोराणं अग्गे आहारगंथिं ठविऊणं निव्विसं मोयगं सहत्थंमि कुव्वंतो वएइ-“हे सामिणो पुण्णसालिणो ! तुम्हाणं अवरिं जगणाहो तुट्ठो, जं भव्वं इमं अपरिमियं सुवण्णं तुम्हाणं हत्थंमि समागयं / तुम्हे किल धण्णेसुंधण्णयमा दिट्ठा, तुम्हाणं च किवाए मम वि दालिदं गयं / अओ पढमं 'सयं विहाय भोत्तव्वं' ति नीइवयणेण पुव्वं घयसित्ता मोयगा भुंजिजंतु, पच्छा सज्जीहोऊणं दालिद्दाभावकारगे सिलाए खंडे करिस्सामो” त्ति वोत्तूणं छण्हं पि चोराणं पत्तेगं एगेगो मोयगो दिण्णो / तेहिं पि पाणाणं घायगरा मोयगा भक्खिया तित्तिं च पत्ता / तया सुवण्णगारेणं वुत्तं-'आगम्मउ मम पिट्ठीए कूवोवकंठमि जलं निक्कासेमि, तेण आयमणं किच्चा हत्थापाए पक्खालित्ता कज्जत्थं पउणीभवामो' इअ वोत्तूणं सव्वे वि कूवतडंमि गया / सोण्णारेण कूवाओ जलं निक्कासिऊणं सव्वाणं जलपाणं कारियं / तेणावि पीयं / तओ सुवण्णगारस्स जलपाणमेत्तेणं नीहारसंका जाया, तया सो जलभायणं घेत्तूणं देहचिंताए गओ / चोरा एगीहोऊणं वियारिंसु-अहुणा सिलाए खंडे काउं पवट्टेमो / तइया एगेणं नीइकुसलेण वुत्तं-'तुम्हेहिं एगं भव्वं न कयं' / अण्णेण वुत्तं-'किं तं ? तेण वुत्तं-'जं सुवण्णगारो इहयं आणीओ, सुवण्णं च दंसियं, तं भव्वं न कयं / जओ सत्थेसुं लोगववहारेसुं च वुत्तं-'सुवण्णगारम्मि कइया वि वीसासो न कायव्वो' / ___पुरा वत्ताए किं न सुणियं ?, जं इह वग्घवानरसप्पसुवण्णगाराणं कहा कहिज्जइ-कत्थ वि एगेण माहणवरेणं कूवब्भंतरंमि पडियाणं वग्घ-वानर-सप्प-सुवण्णगाराणं पढमत्तयाणं ऊद्धारे कए ते तिण्णि वि पणामं किच्चा विण्णविंसु-भो भट्ट ! तुम्हेहिं तु निक्कारणुवयारो कओ / अओ परं सयक्खुत्तो पच्चुवगारे कुणेमो तहवि सुपच्चुवकारगा न हवेमो / तह वि कंपि वि सुहे अवसरे अम्हाणं वसहीए किवं किच्चा आगंतव्वं, जह 1. संस्कार्य / / 2. दर्शिता / /