________________ लच्छी-सरस्सईदेवीणं संवायंमि कहा-१०८ 167 उत्थिओ, तेण य भक्खिओ, अहं तु पलाइत्ता आगओ' त्ति उत्तरं दाहिस्सं / अन्नो उ न को वि जाणेज्जा, जो एयं कहिस्सइ, अओ इमस्स मारणेण मम चिंतियं सहलं होहिइ इअ विचिंतिऊणं आरत्तलोयणो होऊणं गालिदाणपुव्वयं तं पइ हणणत्थं कोसाओ खग्गं निक्कासित्ता ‘मईयधणेण तुव जइ अभिलासो तया सज्जो भवसु, धणं देमि' त्ति जपंतो खग्गं उप्पाडिऊणं धाविओ / अवरो तहाविहं संमुहं आगच्छंतं तं दठूणं सामरिसो कोसाओ खग्गं निक्कासिय गालिं जंपतो धाविओ / उभेहिं मिलणमेत्तेणं सहसा जुगवं सरोसं परुप्परं घाय-प्पडिघाया मम्मट्ठाणंमि दिण्णा / मम्मघाएण दोण्णि वि भूमीए पडिया, अइउक्कडघायविहुरा य घडियामेत्तेण मच्चु पत्ता / अह कुंजत्थिया लच्छी सरस्सइं वएइ–'दिटुं धणत्थीणं चरियं ? अग्गओ पुणो पासेहि, किं जायए ? / अह घटिगादुगावसेसे दिणे कोवि नग्गखवणगो तावसो तेण मग्गेण आगच्छंतो आइञ्चकिरणेहिं उत्तेइयं सिलादेसं ठूर्ण मणंसि चिंतित्था-'एयंमि महारण्णंमि रविकिरणव्व उत्तेयकारगं किं अत्थि ?, पासेमि चित्तं एयं' इअ