________________ 124 पाइअविनाणकहा-२ महाभ हरिजणो वि तहिं तं अविक्खंतो संठिओ आसि / तओ ते दोण्णि मसाणस्स एगंतठाणंमि गया / हरिजणो तहिं भूमीए छुरिगाए एगं महंतं वट्टलं विहेऊणं तम्मज्झम्मि विउसं ठविऊणं साहेइ-'तुमं भयरहिओ होऊणं मए वुत्ताई मंतपयाइं सम्मं वएज्जासि' / हरिजणेण मंतपओगो पारद्धो / समयंतरेण तेण पुटुं, किं किमवि दीसइ ? / बम्हणविउसेण वुत्तं-मए किं पि न पासिज्जइ। एयं सोच्चा ‘एयं कहं जायं' ति वियारंतो सो मइलविज्जादेवं तक्कारणं पच्छित्था, तेण आसुरीविज्जादेवेण वुत्तं-एस बम्हणो पवित्तयमो सत्थपारगओ अत्थि, एयंमि बम्हतेयं अत्थि / तेण तेयसा अम्हे डज्झामो, तओ तुमं तस्स बम्हणत्तणं दूरं करावसु / पुव्वं तु जम्मि चम्माइं पक्खालिज्जंति, तस्स चम्मकारकुंडस्स जलं तं पिवावसु, जेण सो अपवित्तो भविस्सइ, तेण तस्स सुहवियारा असुहत्तणेण परिणया भविस्संति / सत्थपारंगया वि तस्स दूरीहोहिइ / तइया तस्स विज्जा सिज्झिहिइ / इमं वुत्तं सो बंभणस्स कहेइ /