________________ भावधम्मम्मि कुम्मापुत्तस्स कहा-९४ 107 ___ इअ संदेहाउलियं कुमारं पल्लंके निवेसिऊणं वंतरवहू विन्नवेइ-'सामिय ! वयणं निसामेसु, नाह ! चिरकालेण दिट्ठो सि, तुं निअकज्जे सुरभवणे आणीओ सि / पिअ ! सुकयवसओ अज्ज मज्झ मिलिओ सि / इय वयणं सोच्चा तस्स पुव्वभवस्स सिणेहो समुल्लसिओ, 'कत्थ वि एसा दिट्ठा' इअ ऊहापोहवसेण जाईसरणं समुप्पण्णं / पुव्वभववुत्तंतो तेण कुमरेण नियपियाए कहिओ / तत्तो सा सुरी निअसत्तीए तस्सरीरम्मि असुहाणं पुग्गलाणं अवहारं सुभपुग्गलाणं च पक्खेवं करिअ पंचिंदियविसयसुहाई भुंजेइ / एवं दुण्हं पि तत्थ थिआणं विसयसुहेहिं विलसंताणं सुहेणं कालो गच्छइ / / अह पुत्तविआंगण दुखिएहि अम्मापियरहिं कैवी पुट्ठा-भयव ! कहह अहँ सौ पुत्तो कत्थ गर्यो ? / तो केवली पयंपेइ-सुणेह, सो तुम्हाणं पुत्तो वंतरीए अवहरिओ / केवलिवयणेण अइविम्हिया ते साहति-कहं देवा अपवित्तनरं अवहरंति ? वुत्तं च -
