________________ पुत्तेहिं पराभविअस्स पिउस्स कहा-१६ एवं सव्वे विविहप्पगारेहिं तं वुटुं उवहसिंति / पुत्तवहूओ भोयणे वि रुक्खं अपक्कं च रोट्टगं दिति / एवं पराभविजमाणो वुड्डो चिंतेइ-'किं करोमि, कहं जीवणं निव्वहिस्सं ?' एवं दुहमणुभवंतो सो नियमित्तसुवण्णगारस्स समीवे गओ / अप्पणो पराभवदुहं तस्स कहेइ, नित्थरणुवायं च पुच्छइ / 00000 000 0000 100 सुवण्णगारो बोल्लेइ-“भो मित्त ! पुत्ताणं वीसासं करिऊण सव्वं धणमप्पिअं, तेण दुहिओ जाओ, तत्थ किं चोज्जं ? / सहत्थेण कम्मं कयं, तं अप्पणा भोत्तव्वं चिअ"। तह वि मित्ततेण हं एवं उवायं दंसेमि-तुमए पुत्ताणं एवं कहिअव्वं-“मम मित्तसुवण्णगारस्स गेहे रूवग-दीणार-भूसणेहिं भरिआ एगा मंजूसा मए मुक्का अत्थि, अज्ज जाव तुम्हाणं न कहिअं, अहुणा जराजिण्णो हं, तेण सद्धम्मकम्मणा सत्तक्खेत्ताईसुं लच्छीए विणिओगं काऊण परलोगपाहेयं गिव्हिस्सं" एवं कहिऊण पुत्तेहिं एसा मंजूसा गेहे आणावियव्वा / मंजूसाए मज्झे हं रूवगसयं मोइस्सं, तं तु मज्झरत्तीए पुणो पुणो तुमए सयं च सहस्सं च रणरणयारपुव्वं गणेयव्वं, जेण