________________ भवस्स असारयाए नागदत्तसेट्ठिणो कहा-१२ साहुं पणमिअ पुढे-"मुणिराय ! अज्ज पभायकाले चित्तगराणं चित्तकरणाय पेरंतं मं दट्टण किमटुं तुमए हसिअं / सव्वे संसारिणो नियगेहकिच्चाई किं न कारिंति ? तो तुम्हेहिं केण कारणेण हसिअंति ! " पुच्छणाय आगओ हं / मुणी कहेइ-“हे नागदत्त ! तुं भोगविलासेसु पसत्तो निआउस्स अंतं अपासंतो, चित्तगराणं विविहचित्तकरणत्थं कहेसि, किंतु अस्सिं पासाए मए कियंतकालं जाव वसियव्वं ति न पासेसि, अओ विसयवामूढाणं केरिसी ठिइ ? त्ति मए हसिअं" / नागदत्तो वि मुणिवयणेण आउसं अप्पं पासंतो साहुं पुच्छइ-'हे भयवंत ! मम जीवणसेसं कियंतमत्थि ?' / मुणी कहेइ–'सत्तदिवससेसमत्थि / अज्जप्पभिइ सत्तमे दिवसे संझाकाले तुं मच्चं पाविहिसि ' / नागदत्तो पुच्छइ-'किं भंते ! हं समाहिणा वा असमाहिणा वा मरणं पाविस्सं ?' / मुणिवरो आह-“नागदत्त इओ पंचमे दिवसे तव मत्थए सुलपीडा होस्सइ, तं असहेजसूलपीडं तीहिं दिणेहिं अणुभविअ मरणं पाविहिसि" नागदत्तो तं सुणिअ, महप्पाणमग्गओ अप्पाणं हसणपत्तं गणितो, अप्पकेरासब्भपउत्तिं धिक्कुणंतो, नेत्तेहिंतो अंसूई मुंचंतो साहुं कहेइ“हे भदंत ! किल सच्चो हं हसणीओ जाओ, दुल्लहं माणवभवं पावित्ता मए पोग्गलिअसुहपसत्तेण किंपि परलोगाराहणं न कयं, निप्फलो गमिओ मणूसो भवो, अहुणा किं करोमि ?" इअ बोल्लिऊण रुयंतो मुणिपाएसु पडिओ। समणोवि नागदत्तं कहेइ “हे सावग ! जह रण्णे एक्को महारुक्खो अत्थि, तत्थ संझाए दूरयराओ आगच्छिऊण पक्खिणो साहासु वसंति, पुणो पहाए संजाए उड्डेऊण अन्नत्थ संचलंति, पुणो मिलेज्ज न वा मिलेज्जा, एवं भवे एयारिसो कुडुंबमेलो जाणियव्वो / अप्पणो एव अत्थसाहणपरा सत्थिआ सव्वे संसारिणो जीवा नायव्वा, तुमं पि अप्पस्स अत्थं साहेहि" / नागदत्तो पढमहासस्स कारणं नच्चा अप्पाणं अहण्णं मण्णमाणो बीयवार-हसणस्स कारणं पुच्छइ / तया मुणी कहेइ- 'हे-नागदत्त ! भज्जापुत्ताईसु मूढप्पाणो संसारसरूवं न जाणेइरे, जओ तुं जं पुत्तं मन्नेसि, जेण पुत्तेण आणंदिओ होज्जा, जस्स मुत्तेण भरियपि भोयणं पियं गणेसि, सो तुज्झ पुत्तो तव भज्जाए जारपुरिसो आसि / नायसरूवेण तए एसो हणिओ समाणो, मरिऊण तव भज्जाए पुत्तत्तणेण समुववन्नो / तुं सत्तुं पि पिअं पुत्तं मन्नेसि जया सो तुह पुत्तो जोव्वणवंतो होस्सइ, तया तव घरुवक्खरजुअभव्वपासायं विक्केहिइ, तव भज्जाए विसं दाऊण मारिस्सइ, तुम्ह पुत्तो कुले कुलंगालो होही / संसारीणं एरिसी ठिई" इअ चिंतिऊण मए बिइयवारं पि हसिअं / एअं सुणित्ता नागदत्तो कहेइ-“हे भगवंत ! पुंछलीए भज्जाए, पुत्तत्तणेण य उप्पन्नस्स सत्तुणो सरूवं जाणिऊण किल भोगेहिं हं वंचिओ म्हि / अहुणा मज्झ तं कहिज्जाह, जं मए हट्टाओ निस्सारिज्जमाणं बक्करं दद्रूण तुमए हसिअं" / मुणिवरो कहेइ-"नागदत्त ! एसो बक्करो पुव्वभवे तव पिया आसि, जेण महापरिग्गहतिण्हाए सो मूढप्पा अणीईए बहुदव्वं संचिऊण, मरणकाले तुम्ह सव्वदव्वं अप्पिऊण पावकम्मणा एसो बक्करो संजाओ / जेण 1. स्वार्थिकाः / /