________________
जो सहस्सं सहस्साणं, मासे मासे गवं दए । तस्यावि संजमो सेओ, अदितस्स वि किंचणं ।।४।।
'
यः सहस्रं सहस्राणां, मासे मासे गवां दद्यात् । तस्सापि संयमः श्रेयान्, अददतोऽपि किंचन ।।४०।। एअमटें निसामित्ता, हेउकारणचोइओ । तओ नमि रायरिसिं, देविंदो इणमब्बवी ||४१।। एतमर्थं निशम्य, हेतुकारणनोदितः । ततो नमिं राजर्षिः, देवेन्द्रः इदमब्रवीत् ।।४१।। घोरासमं चइत्ताणं, अन्नं पत्थेसि आसमं । । इहेव पोसहरओ, भवाहि मणुवाहिवा ! ||४२।। घोराश्रमं त्यक्त्वा खलु, अन्यं प्रार्थयसि आश्रमम् । इहैव पौषधरतः भव मनुजाधिप ! ||४२।। एअमलै निसामित्ता, हेउकारणचोइओ । तओ नमी रायरिसी, देविंदं इणमब्बवी ।।४३|| एतमर्थं निशम्य, हेतुकारणनोदितः । ततो नमि राजर्षिः, देवेन्द्रं इदमब्रवीत् ।।४३।।
७७
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
