________________
१७० . श्रीनेमिनाथस्तोत्रसङ्ग्रहः प्राकृतम् :किं ते भंते ! सिववरवधूसंगमेरंगमेलो, जाहं वाहंबुधरनयणा रोयमाणा विसन्ना । चित्तं रत्तं तव गुणगुणे रुवलावण्णपुण्णे, चत्ताऽऽसत्ता जइ जिण ! तए सुंदरो ते विवेओ ॥८॥ [मन्दाक्रान्ता] किं वा लीलामराली नवघुसिणरसेणाणुलित्ता पुरा मे, संभंतो रायहंसो रहचरणपियं मन्नमाणो विरत्तो । तम्हा तुम्हाण णाहामुहकमलसिरीदंसणे वंचियाऽहं, एसो मे कम्मदोसो परिणयसमए जं न दिट्ठीहि दिट्ठो ॥९॥ [स्रग्धरा] एसा चंपयमालिय व्व सुहया सिंगारभिंगारिया, फुलिंदीवरलोयणा ससिमुही राईमई तं तुमं । मुत्तूणं जमदिट्ठि सिद्धिरमणिं पत्थेसि जुत्तं ण तं, एवं णो खुहिओ वयंसभणिओ णिव्विण्णचित्तो जिणो ॥१०॥ [शार्दूल०] दाऊण दाणमणुवच्छरमत्थिएहिं, आभोइऊण णियणिक्खमणस्स कालं । उज्जिंतसेलसिहरे गहिऊण दिक्खं, कासी य छट्ठतवसा भयवं विहारं ॥११॥ [वसन्ततिलका] पव्वज्जमज्झवगया तुह पायमूले, सा उग्गसेणतणया पइणिच्चभत्ता । तुम्हारिसाण दुलहं लहिऊण संगं, किं सुद्धि-बुद्धिणिउणा विरमंति धन्ना ? ॥१२॥ शौरसेनी:चिंतेहि जो हिदयमंदरकंदरंम्मि, णाधस्स णाम हरिमुद्दरिदं महंदो ।
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org