________________
आगम
(३०-व)
“गच्छाचार” - प्रकीर्णकसूत्र-७ (मूलं+वृत्ति:)
------------- मूलं ||११०|| मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित......आगमसूत्र-३०-व], प्रकीर्णकसूत्र-[७] "गच्छाचार" मलं एवं वानर्षिगणि विहिता वत्ति:
प्रत सूत्रांक ||११०||
दीप
दायोगिनी भव, किं तव लग्नो यक्षः , त्वां याकिनी भक्षयति , तव जननी मृता तव जनको मृतः रे? जोषं कुरु किं गृहस्थभा
जन्मान्तरे यक्षणी भविष्यसि ?, मकारं यथा म्रियतां मरिष्यति तव गुरुणी मृतस्तव गुरुः मुखं मा दर्शय दुष्टं मुखं | कृष्णं कुरु तव मुखे विष्ठा पतिष्यति चिन्तां मा कुरु मुखं लात्वा गच्छ इतः, इत्यादिवचनपूर्वक 'श्रमणी' श्रीजिनप्र- गा. १११ दावचनदमनी 'जल्पति' बाढस्वरेण कुत्सितं वक्तीत्यर्थः 'गृहस्थप्रत्यक्षं गृहस्थानां श्रवणं यथा स्यात्तथा प्रत्यक्ष-साक्षात् ।
भवपरम्पराकोटिसङ्कले 'संसारे' चतुर्गत्यात्मके 'आर्या' साध्व्याभासवेषा वेषविडम्विका 'प्रक्षिपति' पातयतीत्यर्थः 'आत्मानं' स्वयमिति ॥११॥ जस्थ य गिहत्थभासाहि भासए अजिआ सुरुहावि । तं गच्छं गुणसायर ! समणगुणविवज्जियं जाण ॥१११॥ | जत्थ०॥ यत्र गणे च 'गृहस्थभाषाभिः' सावद्यरूपाभिर्भाषते, गृहस्थानां यथा-तव गृहं ज्वलतु तव पुत्रो यमगृहे गच्छतु त्वं तवाम्बाऽपि शाकिन्यौ स्तः, साध्वीनां यथा-तव शवं कर्षयामि तव दन्तपङ्गिं पातयामि तव चरणौ कर्तयामि तव जठरेऽग्निक्षेपं कुरु रे शाकिनि ! रे रण्डे ! इत्यादि भाषते, आर्यिका-अधमा मुण्डी सुरुष्टा-अतिशयेन क्रोधानिना ज्वलिता, अपिशब्दात् स्वभावस्थाऽपि गृहस्थभाषाभिर्भापते-तव गृहं पतितं दृश्यते कथं तत्रोद्यम न कुरुषे -15 तव पुत्री वृद्धाऽस्ति वरगवेषणं कुरु त्वं, त्वया सुष्टु कृतो विवाहः तव पुत्रवधूटी भव्याऽस्ति तव गृहे महिषी दुर्बलाऽस्ति, यौतकं कथं न ददासि ? वध्या आणक कथं न क्रियताम् । इत्यादिरूपामिति, तं गच्छं हे गुणसागर ! श्रमणगु-| णविवर्जितं 'जानीहि' अवगच्छ, अन्यत् किं कथ्यत इति ॥ १११॥
अनुक्रम [११०]
~ 70~