________________
आगम
(४५)
अनुयोगद्वार”- चूलिकासूत्र-२ (मूलं+वृत्ति:)
.......... मूलं [१३४] / गाथा ||१०१-१०२|| मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [४५], चूलिकासूत्र - [२] "अनुयोगद्वार" मूलं एवं हेमचन्द्रसूरि-रचिता वृत्ति:
प्रत
सूत्रांक
[१३४]
गाथा:
प्रत्येकं सप्तरज्जुममाणो घनो जातः, एतच्च वैशाखस्थानस्थितपुरुषाकारं सर्वत्र वृत्तस्वरूपं च लोकं संस्थाप्य सर्व भावनी, सिद्धान्ते च यत्र कचिदविशेषितायाः श्रेण्याः सामान्येन ग्रहणं तत्र सर्वत्रास्य घनीकृतलोकस्य सम्बन्धिनी सप्तरज्जुप्रमाणा सा ग्राह्या, तथा प्रतरोऽप्येतावत्प्रमाण एव बोद्धव्यः, तदियं सप्तरज्ज्यायामत्वात् प्रमाणाहुलतोऽसङ्ख्येययोजनकोटिकोट्यायता एकपादेशिकी श्रेणिः, सा च तयैव गुणिता प्रतरः, सोऽपि यथोक्तश्रेण्या गुणितो लोकः, अयमपि सख्येयेन राशिना गुणितः सख्येया लोकाः, असङ्क| ख्येयेन तु राशिना समाहतोऽसख्येया लोकाः, अनन्तश्च लोकैरलोकः, नन्वङ्गुलादिभिर्जीवाजीवादिवस्तूनि प्रमीयन्त इति तेषां प्रमाणता युक्ता, अलोकेन तु न किश्चित्पमीयते इति कथं तस्य प्रमाणता?, उच्यते, यद्यपि बाह्य वस्त्वनेन न प्रमीयते तथापि खस्वरूपं तेन प्रमीयत एव, तदभावे तद्विषयबुद्ध्यभावप्रसङ्गात्, तदेवम् 'अंगुलविहस्थिरयणी'त्यादि गाथा व्याख्याता। समाप्तं च क्षेत्रप्रमाणमिति ॥ १३४ ॥ अथ कालप्रमा
||-II
णमुच्यते
दीप अनुक्रम [२५७-२७०]
से किं तं कालप्पमाणे?, २ दुविहे पण्णते, तंजहा-पएसनिप्फण्णे अविभागनिष्फपणे अ (सू० १३५) ॥ से किं तं पएसणिप्फपणे ?, २ एगसमयट्टिईए दुसमयट्टिईए तिसमयटिईए जाव दससमयट्टिईए असंखिजसमयट्टिईए, से तं पएसनिष्फपणे (सू०
म.१०
Sacards
~ 352~
