________________
आगम (४१/२)
“पिण्डनियुक्ति”- मूलसूत्र-२/१ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्ति:) मूलं [६२१] .. “नियुक्ति: [५७९] + भाष्यं [३७...] + प्रक्षेपं [६...]" . मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [४१/२], मूलसूत्र - [०२/२] "पिण्डनियुक्ति" मूलं एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्ति:
प्रत
गाथांक नि/भा/प्र ||५७९||
साधुस्ता बालिका मुग्धतरामगत्य लाम्पटयतो भूयो भूय उवाच-पुनर्देहि पुनर्देहीति, ततस्तया समस्तोऽप्योदनो दत्तः, तत एवमेवं मुद्घृततक्रदध्यादिकमपि, अपराद्धे च समागता जननी, उपविष्टा भोजनाय, भणिता च निजयुत्रिका-देहि पुत्रि! मामोदनमिति, साध्वोचत-दनः समस्तोऽप्योदनः माधवे, साऽब्रवीव-शोभनं कृतवती, मुद्रान् मे देहि सा पाह-मुद्रा अपि साधने सर्वे प्रदत्ताः एवं च यद्यत् किमपि सा याचते तत्सर्वं साधये दत्तमिति ब्रवीति, ततः पर्यन्ते काञ्जिकमात्रमयाचत, तदपि बालिका भणति-साधवे। दत्तमिति, ततः साभिनवश्राद्धिका रुष्टा सती पुत्रिकामेवमपबदति-किमिति त्वया सर्व साधवे प्रदत, सा ब्रते-स साधर्भयो भयोs-18 याचत ततो मया सर्वमदायि, ततः सा साधोपरि कोपावेशमाविशन्ती सूरीणामन्तिकमगमत, अचकच सकलमपि साधुवृत्तान्तं, यथा भवदीयः साधुरिस्थमित्थं मत्पुत्रिकायाः सकाशाद्याचित्वा याचित्वा सर्वमोदनादिकमानीतवानिति, एवं तस्यां महता शब्देन कथयन्त्यां शब्दश्रवणतः पातिवेश्मिकजनोऽन्योऽपि च परम्परया भूषाम्मिलितो ज्ञातश्च सर्वैरपि साधुवृत्तान्तः, ततो विदधति तेअपि कोपावेशतः साधूनामवर्णवाद नूनमपी साधुबेपपिडम्बिनश्चारभटा इव लुण्टाका न साधुसदत्ता इति, ततः प्रवचनावणेवादापनोदाय मूरिभिस्तस्याः सर्वजनस्य च समक्षं स साधुनिर्भत्स्योंपकरणं च सकलमागृह्य वसतेनिष्काशितः, तत एवं तस्मिनिष्काशिते आविकायाः कोपः शममगमत् , ततः मूरीणां क्षमाश्रमणमादायोक्तवती-भगवन् !मा मन्निमित्तमेष निष्काश्यता, क्षमस्वैकं ममापराधमिति, ततो भूयोऽपि यथावत्साधुः शिक्षित्वा प्रवेशितः । सूत्र सुगम । नवरम् ‘उड्डाह पओस चारभडा' इति, लोके उहादः ततो लोकस्य मद्वेषभावतधारभटा इव लुण्टाका अमी न साधव इत्यवर्णवादः। यत एवं बालाद्भिक्षाग्रहणे दोपास्ततो चालान ग्राह्यमिति । सम्पति स्थविशारदायकदोषानाह
दीप अनुक्रम [६२१]
२०००
~320~
