________________
आगम
(४१/२)
प्रत
गाथांक
नि/भा/प्र
||५२८||
दीप
अनुक्रम [ ५७० ]
“पिण्डनिर्युक्ति”- मूलसूत्र - २ / १ (मूलं + निर्युक्तिः +वृत्तिः)
मूलं [५७० ]
•
"निर्युक्ति: [ ५२८] + भाष्यं [३७...] + प्रक्षेपं [६...]"
मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित
आगमसूत्र - [४१/२] मूलसूत्र - [०२/२] "पिण्डनिर्युक्ति" मूलं एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्तिः
पिण्डनिर्यु
व्याख्या - इह कोऽपि साधुर्लब्धप्रचुरभिक्षाको विकटयतां गुरोरग्रतः सम्यगालोचयतामालोचनाश्रवणे सति शङ्कते - यादृश्येव केमिया भिक्षा प्रचुरा लब्धा तादृश्येवान्यैरपि सङ्कटकैः तनूनमेतदाघाकर्मादिदो पदुष्टं भविष्यतीति सुजानो यतिस्तृतीये भङ्गे वर्त्तते ।
याचिः
॥ १४८ ॥
अत्र पर आह
जइ संका दोसकरी एवं सुद्धपि होइ अविसुद्धं । निस्संकमेसियंति य अणेसणिज्जंपि निद्दोसं ॥ ५२९ ॥
व्याख्या --- यदि शङ्का दोषकरी तत एवं सतीदमायातं शुद्धमपि शङ्कितं सत् तदशुद्धं भवति, शङ्कादोषदुष्टत्वात्, तथा अनेपणीयमपि निःशङ्कितमन्वेषितं शुद्धं मामोति, शङ्कारहितत्वात्, न चैवं युक्तं, स्वभावतः शुद्धस्याशुद्धस्य वा शङ्काभावाभावमात्रेणाअन्यथा कर्तुमशक्यत्वात् । तत्र आचार्य आह- सत्यमेतत्, तथाहि----
अव परिणामो एगरे अवडिओ य पक्खमि । एसिपि कुणइ सिं अणेसिमेसि विसुद्ध उ ॥ ५३० ॥
व्याख्या - अविशुद्धः परिणामः' अध्यवसायः, किं रूपोऽविशुद्धः ? इत्याह-एकतरस्मिन्नपि शुद्धमेवेदं भक्तादिकं यदिवाऽशुद्धमेवेत्यन्यतरस्मिन्नपि पक्षेऽपतन् 'एसिपि 'ति एषणीयमपि शुद्धमपि करोति अनेषणीयम् - अशुद्धं विशुद्धस्तु परिणामो ययोक्ताssगमविधिना गवेषयतः शुद्धमेवेदमित्यध्यवसायः अनेषणीयमपि स्वभावतोऽशुद्धमपि शुद्धं करोति श्रुतज्ञानरूप प्रामाण्यात्, तस्मान्न कश्चित् प्रागुक्तो दोषः । तदेवमुक्तं शङ्कितद्वारम् अधुना प्रक्षितद्वारमाह
हिं च मक्खयं खलु सच्चित्तं चैव होइ अच्चित्तं । सच्चित्तं पुण तिविहं अच्चित्तं होइ दुविहं तु ॥ ५३१ ॥
Education Intention
For Pernal Use On
~299~
०
एषणाय १ शङ्कित
दोषः
॥ १४८ ॥
