________________
आगम
(४१ / १)
प्रत
गाथांक
नि/भा/प्र
||१२५||
दीप
अनुक्रम [३७९]
श्रीओपनिर्युक्ति: द्रोणीया
वृत्तिः
॥ ९६ ॥
Eticatur
“ओघनिर्युक्ति”- मूलसूत्र - २ / १ (मूलं + निर्युक्तिः +वृत्तिः)
मूलं [३७९]
“निर्युक्ति: [२३७...] + भाष्यं [ १२५ ] + प्रक्षेपं [ १६...]" FO मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित आगमसूत्र -[ ४१/१], मूल सूत्र- [ २/१] “ओघनिर्युक्ति” मूलं एवं द्रोणाचार्य विरचिता वृत्तिः
एवं सहकुलाई चमदिजताई ताई अण्णेहिं । निच्छंति किंचि दाउँ संतंपि तयं गिलाणस्स ॥ १२५ ॥ (भा० ) सुगमा ॥ " चढण "त्ति गयं, "दबक्खय" त्ति व्याख्यायते
दक्खएण पंतो इस्थि वाएज कीस ते दिण्णं । भहो हद्वपहट्टो करेज अनंपि समण्डा ।। १२६ ।। ( भा० )
बहूनां साधूनां घृतादिद्रव्ये दीयमाने तद्रव्यक्षयः संजातस्ततस्तेन द्रव्यक्षयेण यदि प्रान्तो गृहपतिस्ततः स्त्रियं घातयेत्, एतच्च भणति किमिति तेभ्यः प्रव्रजितेभ्यो दत्तम् । “दवक्खए"ति गयं, 'उग्गमोबि अ न सुज्झेति व्याख्यायते, तत्राह 'भद्दो हपहडो करेज अन्नंपि साहूणं' भद्रो यदि गृहपतिस्ततो दत्तमपि मोदकादि पुनरपि कारयेत् । "उग्गमोऽविव न सुज्झे" ति गयं । “गच्छंमि निययकजं आयरिए "त्ति व्याख्यानयन्नाह -
आयरिअणुकंपाए गच्छो अणुकंपिओ महाभागो । गच्छाणुकंपयाए अघोच्छिन्ती कया तिस्थे ।। १२७ ।। (भा०) सुगमा ॥ इदानीं “गिलाण "त्ति व्याख्यायते
परिहीणं तं दयं चमडिज्जंतं तु अण्णमण्णेहिं । परिहीणं मि य दवे नत्थि गिलाणरस णं जोग्गं ।। १२८ ।। (भा० ) सुगमा ॥ तथा चात्र दृष्टान्तो द्रष्टव्यः
चत्ता होंति गिलाणा आयरियां बालबुहसेहा य । खमगा पाहुणगाविय मन्त्राय महकमतेणं ॥ १२९ ॥ भा०) सारक्खिया गिलाणा आयरिया बालबुद्दसेहा य । खमगा पाहुणगाविय मज्जायं ठावतेणं ॥ १३०॥ (भा० )
सुगमे ॥
For Par Use Only
~195~
स्थापनाकु
लस्थापना
नि. २३७
भा. १२४१३०
॥ ९६ ॥
