________________
आगम
“आवश्यक”- मूलसूत्र अध्ययन [-], मूलं [-/गाथा-], नियुक्ति: [८६८], भाष्यं [१५१...]
(४०)
प्रत
सूत्राक
भिक्खा ण णीणिया, सो य अगओ, ते य जवा कोंचएण खाइया, सो आगओ ण पेच्छइ, रण्णो य चेतियञ्चणियवेला दुक्कइ, अज अहिखंडाणि कीरामित्ति, साधु संकइ, पुच्छइ, तुण्हिको अच्छइ, ताहे सीसावेढेण वंधति, भणिओ य-साह
जण गहिया, तहा आवेढिओ जहा अच्छीणि भूमीए पडियाणि, कोंचओ य दारुं फोडेतेण सिलिंकार आहओ गलए, 18 || तेण वन्ता, लोगो भणइ-पाव ! एए ते जवा, सोवि भगवं कालगओ सिद्धो य, लोगो आगओ, दिवो मेत्तज्जो, रणो|
कहिय. ययाणि आणत्ताणि, दारं ठइत्ता पवइयाणि भणंति-सावग! धम्मेण वड्डाहि, मुकाणि, भणइ-जह उष्पवयह तो भे कविल्लीए कड्डेमि, एवं समइयं अपए य परे य काय ॥ तथा च कथानकाबैंकदेशप्रतिपादनायाह
जो कोंचगावराहे पाणिया कोंचगं तु णाइक्खे । जीवियमणपेहंत मेयजरिसिं णमंसामि ॥ ८६९ ॥ व्याख्या-यः क्रौचकापराधे सति प्राणिदयया 'क्रोश्चकं तु' कोञ्चकमेव नाचष्टे, अपितु स्वप्राणत्यागं व्यवसितः, तम-1 नुकम्पया जीवितमनपेक्षमाणं मेतार्यऋषि नमस्य इति गाथार्थः ॥ ८६९ ॥ |णिप्फेडियाणि दोण्णिवि सीसावेढेण जस्स अच्छीणि । ण य संजमाउ चलिओ मेयजो मंदरगिरिव ॥८७०॥
भिक्षा मानीता, स चासिंगतः, ते च यवाः कीचेन खादिताः, स आगसो न प्रेक्षते, राजश्व चैत्याचैनिकावेला दौफते, अद्यास्थिखण्टानि किये इति, साधु शकते, पृच्छति, तूष्णीकम्तिमति, तदा शिरमावेष्टनेन बधाति, भणितश्च-कथय येन गृहीताः, तथापितो यथाऽक्षिणी भूमी पतिते, कौञ्च दारु पाट| यता शलाकयाऽहतो गले, तेन वान्ताः, लोको भणति-पाप ! एते ते यवाः, सोऽपि भगवान् कालगतः सिद्धन, लोक भागतः, दृष्टो मेतार्थः, राज्ञः कथितं वध्या बाप्ताः, द्वार स्थगित्वा प्रमजिता भणन्ति-श्रावक! धर्मेण वर्धव, मुक्ताः, भणति-यदि उत्प्रव्रजत तदा भवतः कटाहे वषिष्यामि । एवं समयिकमात्मनि परमिश्च कर्त्तव्यम् । बिप्र. * केण प्र०+ ताहे प्र.
दीप
अनुक्रम
T
ABERDINAana
Handiarayan
मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..........आगमसूत्र - [४०], मूलसूत्र - [१] “आवश्यक" मूलं एवं हरिभद्रसूरि-रचित वृत्ति:
~740~