________________
आगम
आवश्यक’- मूलसूत्र-१ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्तिः) अध्ययन [२], मूलं [-] / [गाथा-४], नियुक्ति: [१०८४], भाष्यं [२०३...]
(४०)
प्रत
सूत्राक
||४||
व्याख्या-पच्छद्धं ॥ पिउणो पित्तदाहो पुन्बुप्पण्णो ओसहेहिं ण पउणति, गभगए भगवंते देवीए परामुट्ठस्स पउणो, तेण सीयलोत्ति गाथार्थः ॥१०८४॥ इयाणि सेजंसो, तत्र श्रेयान्-समस्तभुवनस्यैव हितकरः, प्राकृतशैल्या छान्दसत्वाच श्रेयांस इत्युच्यते, तत्थ सबेऽवि तेलोगस्स सेया, विसेसो उण
महरिहसिज्जारुहर्णमि डोहलो तेण होह सिजसो। व्याख्या-गाहर्छ । तस्स रनो परंपरागया सेज्जा देवतापरिग्गहिता अचिजइ, जो तं अल्लियइ तस्स देवया उवसगं करेति, गम्भत्थे व देवीए डोहलो उवविडा अकंता य, आरसिउं देवया अवकंता, तित्थगरनिमित्तं देवया परिक्खिया, देवीए गन्भपहावेण एवं सेयं आय, तेण से णामं कयं सेज्जंसोत्ति ॥ इयाणि वसुपुजो, तत्र वसूनां पूज्यो वसुपूज्यः, वसवो- देवाः, तत्थ सवेऽवि तित्थगरा इंदाईणं पुजा, विसेसो उण
पूह वासवो जं अभिक्खणं तेण वसुपुज्जो ॥१०८५॥ व्याख्या-पच्छद्धं ॥ वासवो देवराया, तस्स गन्भगयस्स अभिक्खणं अभिक्खणं जणणीए पूर्य करे इ, तेण वासुपुज्जोत्ति,
पश्चार्थ ॥ पितुः पित्तदादः पूर्वोत्पन भौषधैन प्रगुण्यते, गर्भगते भगवति देव्या परामृष्टः प्रगुणः, तेन शीतल इति । इदानीं श्रेयांसः, तत्र सर्वेऽपि प्रैलोक्यस्य श्रेयस्कराः, विशेषः पुनः गाया । तस्य राज्ञः परम्परागता शय्या देवतापरिगृहीताऽच्यते, यस्तामानामति तख देवतोपसर्ग करोति, गर्भस्य च (भगवति) देश्या दोदव उपविष्टाऽऽकान्ता च, देवताऽऽरस्थापकान्ता, तीर्थकरनिमित्तं देवता परीक्षिता, देण्या गर्भमभाषेणैवं श्रेयो जातं, तेन तस्य नाम कृतं श्रेयांस इति । इदानीं भामुपूज्यः, तत्र सर्वेऽपि तीर्थकरा इन्द्रादीनां पूषाः, विशेषः पुनः-पश्चा) । वासबो देवराजा, तख गर्भगतस्थाभीषणमभीषणं| जनन्याः पूजां करोति तेन वासुपूज्य इति,
दीप
अनुक्रम
5453
मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [४०], मूलसूत्र - [०१] “आवश्यक" मूलं एवं हरिभद्रसूरि-रचित वृत्ति:
~ 1010~
