________________
आगम
(१५)
“प्रज्ञापना" - उपांगसूत्र-४ (मूलं+वृत्ति:) पदं [२०], -------------- उद्देशक: [-], ------------- दारं [-], -------------- मूलं [२६५] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [१५], उपांग सूत्र - [४] "प्रज्ञापना" मूलं एवं मलयगिरि-प्रणीत वृत्ति:
प्रत सूत्रांक [२६५]
प्रज्ञापनाया: मलय. वृत्ती .
क्रियापदेउपपातोसंयतादेः सू. २५५
॥४०६॥
दीप अनुक्रम [५०७]
विद्या मन्त्राश्च भाये ॥१॥] सोऽस्ति येषां तेन वा चरन्ति ये ते अभियोगिका आभियोगिका या, ते च व्यवहा-1 रतश्चरणवन्त एव मन्त्रादिप्रयोक्तारः, उक्तं च-"कोउय भूईकम्मे पसिणापसिणे निमित्तमाजीयी । इद्धिरससायगरुओ अभिओगं भावणं कुणइ ॥१॥" कौतुकं-सौभाग्याद्यर्थ स्वपनं भूतिकर्म-ज्वरितादिभूतिदानं प्रश्नाप्रश्न:खानविद्यादि, 'सलिंगीण'मिति रजोहरणादिसाधुलिङ्गवतां, किंविधानामित्याह-'दसणवावण्णगाणं'ति दर्शनसम्यक्त्वं व्यापन्नं-भ्रष्टं येषां ते तथा तेषां, निह्नवानामित्यर्थः, 'देवलोगेसु उववजमाणाणं'ति अनेन देवत्वाद- न्यत्रापि यथाऽध्यवसायमुत्पादो भवतीति प्रतिपादितं, 'चिराहियसंजमाणं जहणणं भवणवासीसु उकोसेणं सोहम्मे' इति, अत्र कश्चिदाह-विराधितसंयमानामुत्कर्षेण सौधर्मे कल्पे इति यदुक्तं तत्कथं घटते , द्रौपद्याः सुकुमालिकाभये विराधितसंयमाया अपि ईशानकल्पे उत्पादश्रवणात् , नैष दोषः, तस्या हि संयमविराधना उत्तरगुणविषया बकुशत्वमात्रकारिणी न मूलगुणविराधना, सौधर्मोत्पादश्च प्रभूततरसंयमविराधनायां भवति, यदि पुनविराधनामात्रमपि सौधर्मोत्पत्तिकारणं स्यात् तदा बकुशादीनामुत्तरगुणादिप्रतिसेवावतां कथमच्युतादिषूत्पत्तिरुपपद्यते?, कथश्चिद्विराधकत्वात्तेषामिति । असंज्ञी देवेघूत्पद्यते इत्युक्तं, स चायुषा इति तदायुनिरूपयतिकतिविहे थे भंते ! असण्णियाउए पण्णत्ते ?, गो.! चउविधे असण्णिआउए पं०, तं०-नेरइयअसण्णियाउए जाव देवअसण्णियाउए । असणी भंते ! जीवे किं नेरइयाउयं पकरेति जाव देवाउयं पकरेति', गो.! नेरइयाउयं पकरेति
॥४०६॥
~816~
