________________
आगम
(१५)
“प्रज्ञापना" - उपांगसूत्र-४ (मूलं+वृत्ति:) पदं [३४], --------------- उद्देशक: [-], ------------- दारं [-], -------------- मूलं [३२०] + गाथा: मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [१५], उपांग सूत्र - [४] "प्रज्ञापना" मूलं एवं मलयगिरि-प्रणीत वृत्ति:
प्रत सूत्रांक [३२०
प्रज्ञापनाया। मलयवृत्ती.
॥५४॥
गाथा:
परियारणया, हंता! गो! असुरकुमारा अणंतराहारा ततो निबत्तणया जाव ततो पच्छा परिया०, एवं जाव थणिय- M३४ परिकुमारा, पुढविकाइया णं भैते ! अणंतराहारा ततो निवत्तगया ततो परियाइणया ततो परिणामया ततो परिया० ततो- चारणापदं विउ०, हता! गोतं चेव जाव परियारणया नो चेवणं विउवणया, एवं जाब चउरिदिया, नवरं वाउकाइया पं- सू. ३२० चिंदियतिरिक्खजोणिया मनसा य जहा नेरझ्या, वाणमंतरजोइसियनेमाणिया जहा असुरकुमारा (सूत्रं ३२०) 'अणंतरागयाहारे'इत्यादि, प्रथममनन्तरागताहारको नैरयिकादिर्बक्तव्यः, तदनन्तरं 'आहारे भोयणाइय' इति आहाराभोगता आदिशब्दादाहारानाभोगता च वक्तव्या, यथा 'नेरयिकाणं भंते ! आहारे किं आभोगनिपत्तिए SH अणाभोगनिबत्तिए' इत्यादि, तथा 'पोग्गला नेव जाणंति' इति, नैरयिका आहारतया गृहीतान् पुद्गलान्नव जानन्तीत्यादि चतुविशतिदण्डकक्रमेण वक्तव्यं, 'अज्झवसाणा य आहियत्ति तदनन्तरं नैरयिकादीनां क्रमेणाध्यवसानानि, सूत्रे पुंलिङ्गनिर्देशः प्राकृतत्वात् , चः पूर्वापेक्षया समुच्चये, आख्यातानि, तदनन्तरं 'सम्मत्तस्स अहिगमे' इति, सम्यक्त्वस्याधिगमो नेरयिकादिचतुर्विशतिदण्डकक्रमेण चिन्तनीयः, 'तत्तो परियारणा य बोद्धवा' इति ततःसम्यक्त्वाधिगमप्रतिपादनादूर्ध्व परिचारणा वक्तव्यतया बोद्धव्या, कस्मिन् विषये इत्याह-काये स्पशे रूप शन्दा
मनसि च, ततः कायप्रवीचारादीनामल्पबदुत्वं, भावप्रधानोऽयं निर्देश:-अल्पबहुत्वं वक्तव्यं । सम्प्रति 'योदशं नि-18 हादेश' इति प्रथमतोऽनन्तरागताहारवक्तव्यतामभिधित्सुरिदमाह-'नरइया णं भंते !' इत्यादि, नैरयिकाः, णमिति |
दीप
अनुक्रम [५८४-५८६]
५४३॥
~ 1090~