________________
श्रीदेवचन्द्रसूरिविरचितम् • २१ 'एवं होउ' त्ति तो ताहिं वोत्तुं तत्थेव सोविया । उग्गयम्मि य सूरम्मि मायाऽऽएसेण सा गया ।।२१७|| निययम्मि मंदिरे, तत्तो अमच्चो विमणुम्मणो । जाइ रण्णो सयासम्मि जोक्कारेउं निसीयइ ॥२१८।। राया दटुं तयं मंतिं अईवविमणुम्मणं । पुच्छई 'किं महामंति ! तोसम्मि वि विसन्नओ ?' ॥२१९।। जंपई सो जहा 'देव ! विचित्ता कम्मपरिणई । मंदभग्गाण अम्हाणं वसेणं कह परिणया ।।२२०।। अन्नहा चिंतई जीवो हास-तोसपरव्वसो । अन्नहा तं विहाडेइ दिव्वो परमवेरिओ' ॥२२१।। राया वि चिंतए "हंत ! अइगरुयं सोगकारणं । किंपि एयस्स मंतिस्स तहा वी पुच्छिमो इमं ॥२२२।। चिंतिउं जंपए ‘भद्द ! जइ एवं, तहावि मे । कहेहि कारणं एवं मा गृहेहि ममऽग्गओ' ।।२२३।। मंती वि जंपई 'देव ! असद्धेयं पि सीसइ । तुम्हाऽऽएसो त्ति काऊणं कज्जमेयं जहट्ठियं ।।२२४।। परिणेउं कन्नयं तुम्ह, मज्झ पुत्तो गिहं गओ । जाव ताव खणद्धेण महाकुट्ठि व्व दीसइ ।।२२५।। तुब्भं धूयाए माहप्पं किंचि एयं अउव्वयं । जं करप्फंसमेत्तेण पइणो एवंविहा गई' ।।२२६।। तं सोउं सुट्ठरुटेण रण्णा एवं पयंपियं । 'अलक्खणा इमा पावा नररयणविणासिया ॥२२७||
oice
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org