________________
श्रीदेवचन्द्रसूरिविरचितम् • १९ । तीए सेट्ठिस्स अक्खायं जहा 'को वि इमो नरो । वारिज्जंतो वि गेहस्स मज्झेणं नाह ! वोलए' ॥१९५।। तं सोउं णिग्गओ बाहिं वारणत्थमिमस्स उ । उत्तिण्णो मंगलकुंभो रहाओ य ससंभमं ।।१९६।। जोहारं काउ तायस्स कंठे गाढं विलग्गओ । आणंदंसुपवाहेणं सिंचंतो रोवई घणं ।।१९७|| ओलक्खिऊण सेट्ठी वि महाणंदेण रोवइ । अम्मा वि नंदणं नाउं तहेव परिरोवइ ।।१९८।। सव्वं घरस्स मज्झम्मि उत्तारेत्ता ठवेइ सो । रहं ठाणे करेऊणं ते तुरंगे णिबंधइ ॥१९९।। कारवेइ य गेहस्स पायारं दूरमुच्चयं । चउरयं च समुत्तुंगं काउं धरइ तुरंगमे ।।२००॥ थाणवालाइयं सुत्थं तुरंगाणं णिरूविउं । जा जाओ णिव्वुओ ताव माया-पीईहिं पुच्छिओ ॥२०१।। 'कहिं गओ तुमं आसि ? अणुहूयं च किं तए ? । कत्थ वा एरिसा रिद्धी संपत्ता लोयदुल्लहा ?' ॥२०२।। तेणाऽवि आइओ काउं समक्खायमसेसयं । तं सोउं 'पुण्णवंतो' त्ति सेट्ठी चित्तम्मि रंजिओ ।।२०३।। अहऽन्नम्मि दिणे ताओ तेण एवं पयंपिओ । 'तायाऽहं जोव्वणत्थो वि चारुविज्जाविवज्जिओ ।।२०४।। ण य विज्जाविहीणस्स सोहए गुणसंपया । जहा सोहग्गहीणाए णारीए रूवमाइयं ।।२०५।।
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
