________________
४ • मङ्गलकलशकथानकम्
सद्दित्ता मालियं तेण दव्वं दिन्नं मणिच्छियं ।
मज्झ देज्जाणि पुप्फाणि णिच्चं तेणाऽवि मन्नियं ॥३०॥ तओ पभायकालम्मि गिण्हित्ता वरपच्छियं । आरामे पइदिणं जाइ मा उस्सूरं भविस्सइ ||३१||
एइ पुप्फाणि घेत्तूणं तत्तो घरजिणऽच्चणं । पहाणं विलेवणं चैव काउं भत्तीए सो पुणो ||३२||
ओवगरणं घेत्तुं तओ जाइ जिणालए । णिसीहियाइयं काउं देइ तिन्नि पयाहिणा ||३३|| पंचप्पयाररूवेणं महयाऽभिगमेण उ । पूयं तिहा विहेऊणं, तिहा भूमिपमज्जणं ॥ ३४ ॥ तिन्नि काउं पणामे हि, तिमुद्दाहिं समाहिओ । भावेंतो वंदई देवे अवत्थातियमुत्तमं ||३५|| तिदिसाणिरिक्खणं मोत्तुं जिणबिंबे दिट्ठि ठाविउं । वण्णाइतियसंजुत्तं काऊणं जिणवंदणं ||३६|| पणिहाणतियं काउं सव्वं तत्ति करेत्तु य । गुरुपासम्म गंतूण वसहीए देइ वंदणं ||३७|| पच्चक्खाणाइपुव्वं तु सोउं वक्खाणमुत्तमं । हट्टम्म तओ गंतुं भोयणट्ठा हिं वए ||३८|| एसणिज्जेण भत्तेण काऊणं पत्तपूरणं । पत्ताणं भुंजई पच्छा एवमन्नं पि सो करे || ३९॥ भत्तीए चोइया तस्स सासणाहिट्ठया सुरा । उवद्दवं दलेऊणं तुट्ठा पुत्तं पयच्छइ ||४०||
PSYEQ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
