________________
३६ • मङ्गलकलशकथानकम् तयणुन्नाओ य तो राया संवच्छरियं पभासइ । जहा 'भद्द ! णिरूवेहि, दिणं जं सव्वसुंदरं ।।३८२।। रज्जाभिसेयकज्जम्मि कुमारस्साऽणुकूलयं' । तेणाऽवि य णिरूवेउं दिन्नं पंचमए दिणे ॥३८३।। 'देव ! उच्चट्ठिया एत्थ के वि सक्खेत्तया गहा । मित्तट्ठाणट्ठिया के वि ता इमं चेव सोहणं ॥३८४।। लग्गं एयम्मि कज्जम्मि ता मा किंचि विलंबह' । एवं सोऊण रण्णा वि आइट्ठा किंकरा णरा ॥३८५।। जहा 'भो ! सव्वसामग्गी विसेसेण णिरूवह' । आएसाणंतरं चेव तेहिं सव्वं पि आणियं ॥३८६।। एवं च वरसामग्गीजुत्ते सव्वम्मि आणिए । कुमारो आसणे तुंगे नरिंदेण णिवेसिओ ॥३८७।। तओ पुव्वदिसाकुंभो रन्ना उच्चल्लिओ सयं । सेसा उच्चल्लिया कुंभा सामंतेहिं ससंभमं ॥३८८।। गंभीरणंदिसद्देहिं रज्जम्मि सन्निवेसिओ । गोसीसेणं सुगंधेणं सव्वंगेसु विलेविओ ॥३८९।। वत्थाऽलंकारमाईयं दाऊणं सव्वमुत्तमं । सामंत-मंतिजुत्तेण जोहारो से सयं कओ ॥३९०।। भणिओ य 'वच्छ ! एयाओ पालियव्वाओ सव्वया । पयाओ सुत्थभावेण जहा सुमरंति नो ममं' ॥३९१।। भणियाओ पयाओ वि 'एसो तुम्हाण संपयं । नरिंदो, ता न से आणा लंघेयव्वा कयाइ वि ॥३९२।।
CASyaQ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org