________________
४४२
पउमचरियं वज्जक्खो खवियारी, मइन्ददमणो विही य सम्भू य । हवइ सयंभू य तहा, चन्दक्को वज्जउयरो य ॥१२॥ कोहभडेण रणमुहे, सहसा आयारिओ य खवियारी । अह सो मयारिदमणो, बाहुबलीणं समाहूओ ॥१३॥ वज्जोयरेण निहओ, सहूलो गरुयसत्तिपहरेणं । कोवेण य खवियारी, सम्भू घाएइ य विसालं ॥१४॥ विजओ य जट्ठिपहओ, मरणं चिय पाविओ सयंभूणं । एवं अन्ने वि भडा, घाइज्जन्ते निसियरेहिं ॥१५॥ वाणरकेऊण बलं, अवसीयन्तं रणे पलोएउं । सयमेव पवणपुत्तो, समुट्ठिओ रहवरारूढो ॥१६॥ एन्तं दट्ठण रणे, हणुयं जंपन्ति रक्खसा भीया।अज्ज इमो विहवाओ, काहिइ बहुयाउ महिलाओ ॥१७॥ हणुयस्स सवडहुत्तो, समुट्ठिओ रक्खसुत्तमो माली । सरनिवहं मुञ्चन्तो, मेहो इव सलिलधाराओ ॥१८॥ सुणिसियखुरुप्पछिन्नं, तं सरनिवहं खणेण काऊणं । भञ्जइ मालिनरिन्दं, हणुओ सीहो इव गइन्दं ॥१९॥
पविसरमुहो निरुद्धो, सहसा वज्जोयरेण पवणसुओ।
छिन्नधय-छत्त-कवओ, सो वि य विरहो कओ सिग्धं ॥२०॥ अन्नं रहं विलग्गो, जुज्झन्तो सत्ति-सव्वल-सरेहिं । हणुयन्तेण रणमुहे, सो वि य वज्जोदरो निहओ ॥२१॥ दट्टण तं विवन्नं, रुट्ठो लङ्काहिवस्स अङ्गरुहो । नामेण जम्बुमाली, आयाड् पवणपुत्तं सो ॥२२॥ उट्ठियमेत्तेण तओ, रावणपुत्तेण अद्धयन्देणं । हणुयस्स कणयदण्डो, वाणरचिन्धो धओ च्छिन्नो ॥२३॥ कप्पेऊणं तस्स वि, हणुएणं झत्ति धणूवरं छिन्नं । उक्कत्तियं च कवयं, नज्जइ पोराणयं वत्थं ॥२४॥
वज्राक्षः क्षपितारी मृगेन्द्रदमनो विधिश्च शम्भुश्च । भवति स्वयंभूश्च तथा चन्द्रार्को वज्रोदरश्च ॥१२॥ क्रोधभटेन रणमुखे सहसाऽऽकारितः क्षपितारी । अथ स मृगादिदमनो बाहुबलिना समाहूतः ॥१३॥ वज्रोदरेण निहत: शार्दूलो गुरुकशक्तिप्रहारेण । कोपेन च क्षपितारी शम्भु घातयति च विशालम् ॥१४॥ विजयश्च यष्टिप्रहतो मरणमेव प्रापितः स्वयंभूवा । एवमन्येऽपि भटाः घात्यन्ते निशाचरैः ॥१५॥ वानरेकेतुना बलमवसीदयन्तं रणे प्रलोक्य । स्वयमेव पवनपुत्रः समुत्थितो रथवरारुढः ॥१६॥ आयान्तं दृष्ट्वा रणे हनुमन्तं जल्पन्ति राक्षसा भीताः । अद्यायं विधवाः करिष्यति बहवो महिलाः ॥१७|| हनुमतोऽभिमुखः समुस्थितो राक्षसोत्तमो माली । शरनिवहं मुञ्चन्मेघ इव सलिलधाराः ॥१८॥ सुनिशितक्षुरप्रछिन्नं तच्छरनिवहं क्षणेन कृत्वा । भनक्ति मालिनरेन्द्रं हनुमान् सिंह इव गजेन्द्रम् ॥१९॥ प्रविसरमुखो निरुद्धः सहसा वज्रोदरेण पवनसुतः । छिन्न ध्वज-छत्र-कवचः सोऽपि च विरथः कृत शीघ्रम् ॥२०॥ अन्य रथं विलग्नो युध्यमानःशक्ति-सर्वल-शरैः । हनुमता रणमुखे सोऽपि च वज्रोदरो निहतः ॥२१॥ दृष्ट्वा तं विपन्नं रुष्टो लङ्काधिपस्याङ्गरुहः । नाम्ना जम्बूमाल्याकारयति पवनपुत्रं सः ॥२२॥ उत्थितमात्रेण ततो रावणपुत्रेणार्द्धचन्द्रेण । हनुमतः कनकदण्डो वानरचिह्नो ध्वजश्च्छिनः ॥२३।। कर्त्तित्वा तस्यापि हनुमता शीघ्रं धनुर्वरं छिन्नं । उत्कर्तितं च कवचं ज्ञायते पौराणकं वस्त्रम् ॥२४॥
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org