________________
३९६
तो भइ लच्छिनिलओ, जम्बूणय ! मह सुणेहि अक्खाणं । आस पुरा गहवइओ, पभवो महिला य से 'जउणा ॥७७॥
तिणि जणा तस्स सुया, अप्पासेओ तहा विहाणो य । अन्नो सिलाधरो पुण, उज्जुत्तो सव्वकज्जेसु ॥७८॥ गिह-पसु-खेत्ताईसु य, इयरो वि तहाविहो कुणइ कम्मं । भोगाई अप्पसेओ, नवरं पुण पुव्वसुकएणं ॥ ७९ ॥ कम्मं अकरेन्तो सो, एवं भाईहिं सपरिवारे । निब्भच्छिओ य सन्तो, गेहाओ निग्गओ माणी ॥८०॥ असमत्थो च्चिय कम्मं, काउं सुकुमालकोमलसरीरो । संवेगसमावन्नो, मरणुच्छाहो तओ जाओ ॥८१॥ अह तम्मि देसकाले, परभवसुकएण तत्थ आणीओ । एक्को पहियजुवाणो, भणइ य वयणं मह सुणेहि ॥८२॥ भाणू नामेण अहं, रायसुओ गोत्तिएहि अक्कन्तो । देसे विणिग्गओ वि य, कुसुमपुरं पाविओ कमसो ॥८३॥ आयरिएण समाणं, संसग्गी मे तओ समुप्पन्ना । दिन्नं च वेज्जकडयं, तेण महं सुप्पसन्नेणं ॥८४॥ एयं ओसहिवलयं, गह-भूओरग- पिसाय - वाहीओ। नासेइ छित्तमेत्तं, भणियं निस्संसयं गुरुणा ॥८५॥ नेमित्तियआइट्ठस्स भद्द ! कालावही मह समत्तो । निययं वच्चामि पुरं, करेमि रज्जं तर्हि गन्तुं ॥८६॥ रज्जासत्तस्स इमं, मा मे छड्डिहिति वाउलमणस्स । गिण्ह तुमं वरकडयं, विणासणं सव्वरोगाणं ॥८७॥ तं हिऊण वलयं, अप्पासेओ गओ निययगेहं । सपुरं च सुभाणू वि य, संपत्तो उत्तमं रज्जं ॥८८॥ ताव य नरिन्दभज्जा, अहीण दट्ठा सरीरनिच्चेट्ठा। पडहियनिरूविया सा, अप्पासेएण तो दिट्ठा ॥८९॥
२
पउमचरियं
ततो भणति लक्ष्मीनिलयो जाम्बूनद ! मम श्रुण्वाख्यानम् । आसीत्पुरा गृहपतिः प्रभवो महिला च तस्य यमुना ॥७७॥ त्रयो जना तस्य सुता आत्मश्रेयस्तथा विधानश्च । अन्यः शिलाधरः पुनरुद्युक्तः सर्वकार्येषु ॥७८॥ गृह-पशु-क्षेत्रादिषु चेतरोऽपि तथाविधः करोति कर्म । भोगान्यात्म श्रेयो नवरं पुनः पूर्वसुकृतेन ॥७९॥ कर्माकुर्वन् स एवं भातृभिः सपरिवारै: । निर्भत्सितश्च सन् गृहान्निर्गतो मानी ॥८०॥
असमर्थ एव कर्म कृत्वा सुकुमालकोमलशरीरः । संवेग समापन्नो मरणोत्साहस्ततो जातः ॥८१॥ अथ तस्मिन्देशकाले परभवसुकृतेन तत्रानीतः । एकः पथिकयुवानो भणति च वचनं मम श्रुणु ॥८२॥ भानुर्नाम्नाहं राजसुतो गोत्रिभिराक्रान्तः । देशान्निर्गतोऽपि च कुसुमपुरं प्राप्तः क्रमशः ||८३॥ आचार्येण समानं संसर्गी मे ततः समुत्पन्नः । दत्ते च वैद्यवकटकं तेन मह्यं सुप्रसन्नेन ॥८४॥ एतदौषधिवलयं ग्रहभूतोरगपिशाचव्याधयः । नश्यन्ति स्पर्शमात्रं भणितं निःशंकितं गुरुणा ॥८५॥ नैमित्तिकादिष्टस्य भद्र ! कालावधि र्मम समाप्तः । निजकं गच्छामि पुरं करोमि राज्यं तत्र गत्वा ॥८६॥ राज्यासक्तस्येदं मा मे त्यक्षति व्याकुलमनसः । गृहाण त्वं वरकटकं विनाशनं सर्वरोगाणाम् ॥८७॥ तद्गृहित्वावलयमात्मश्रेयो गतो निजगृहम् । स्वपुरं च सुभानुरपि च संप्राप्त उत्तमं राज्यम् ॥८८॥ तावच्च नरेन्द्र भार्याऽहिना दृष्टा शरीरनिश्चेष्टा । पटहनिरुपिता साऽऽत्मश्रेयेन तदा दृष्टा ॥ ८९ ॥ १. जमुणा - प्रत्य० । २. पडुपडहनिरूविया - प्रत्य० ।
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org