________________
भुवणालंकारहत्थिपुव्वभवाणुकित्तणपव्वं -८२/३८-६३
५४७ अह ते विणोय-रमणा, उप्पन्ना महिसया सकम्मेहिं । जाया य अच्छभल्ला, निच्चक्खू वणदवे दड्डा ॥५१॥ अह ते वाहजुवाणा, जाया हरिणा तओ य सारङ्गा । संतासिएण रण्णे, मुक्का नियएण जूहेणं ॥५२॥ अह नरवई सयंभू, विमलजिणं वन्दिउँ पडिनियत्तो । पेच्छइ य हरिणए ते, निययघरं नेइ परितुट्ठो ॥५३॥ पेच्छन्ति वराहारं, दिज्जन्तं मुणिवराण ते हरिणा । जाया पसन्नहियया, नरवइभवणे धिइं पत्ता ॥५४॥ आउक्खए समाहिं, लभ्रूण तओ सुरा समुप्पन्ना । चविया पुणो वि तिरिया, भमन्ति विविहासु जोणीसु ॥५५॥ कह कह वि माणुसत्तं , लद्भुण य सो विणोयसारङ्गो । बत्तीसकोडिसामी, जओ धणओ त्ति कम्पिल्ले ॥५६॥ रमणजीओ सारङ्गो, संसारं हिण्डिऊणऽणेगविहं । कम्पिल्ले धणयसुओ, उप्पन्नो भूसणो नामं ॥५७॥ पुत्तसिणेहेण पुणो, सव्वं धणएण तत्थ वरभवणे । देहुवगरणं विविहं, कयं च तस्सेव सन्निहियं ॥५८॥ सेविज्जन्तो निययं, जुवईसु मणोहरासु नियभवणे । न य पेच्छइ उदयन्ते, ससि-सूरे अत्थमन्ते य ॥५९॥ इह पेच्छसु संसारे, सेणिय ! नडचेट्ठियं तु जीवाणं । धणओ य आसि भाया, जाओ च्चिय भूसणस्स पिया ॥६०॥ ताव य निसावसाणे, सोऊणं देवदुन्दुहिनिनायं । देवागमं च दटुं, पडिबुद्धो भूसणो सहसा ॥१॥ भद्दो सभावसीलो, धम्मरओ तिव्वभावसंजुत्तो । सिरिधरमुणिस्स पासे, वन्दणहेउं अह पयट्टो ॥२॥ सो तत्थ पविसरन्तोऽसोगवणे तक्खणंमि उरगेणं । दट्ठो च्चिय कालगओ, माहिन्दे सुरवरो जाओ ॥६३॥ अथ तौ विनोदरमणावुत्पन्नौ महिषौ स्वकर्मभिः । जातौ चर्भभल्लौ निश्चक्षू वनदवे दग्धौ ॥५१॥ अथ तौ व्याधयुवानौ जातौ हरिणौ ततश्च सारङ्गौ । संत्रासितेनारण्ये मुक्तौ निजकेन यूथेन ॥५२॥ अथ नरपतिः स्वयंभूर्विमलजिनं वन्द्य प्रतिनिवृत्तः । पश्यति च हरिणौ तौ निजगृहं नयति परितुष्टः ॥५३॥ पश्यतो वराहारं दीयमानं मुनिवराणां तौ हरिणौ । जातौ प्रसन्नहृदयौ नरपतिभवने धृतिं प्राप्तौ ॥५४॥ आयुःक्षये समाधि लब्ध्वा ततः सुरौ समुत्पन्नौ । च्युतौ पुनरपि तिर्यञ्चौ भ्रमतो विविधासु योनिषु ॥५५।। कथं कथमपि मनुष्यत्वं लब्ध्वा च स विनोद सारङ्गः । द्वात्रिंशत्कोटिस्वामी जातो धनद इति काम्पिल्ये ॥५६॥ रमणजीवः सारंगः संसारं हिण्डयित्वाऽनेकविधम् । काम्पिल्ये धनदसुत उत्पन्नो भूषणो नाम ॥५७॥ पुत्र स्नेहन पुनः सर्वं धनदेन तत्र वरभवने । देहोपकरणं विविधं कृतं च तस्यैव सन्निहितम् ॥५८॥ सेव्यमानो निजकं युवतिभिर्मनोहराभि निजभवने । न च पश्यत्युदयान्तौ शशिसूर्यावस्तमन्तौ च ॥५९॥ इह पश्य श्रेणिक ! नटचेष्टितं तु जीवानाम् । धनदश्वासीभ्राता जात एव भूषणस्य पिता ॥६०|| तावच्च निशावसाने श्रुत्वा दुन्दुभिनिनादम् । देवागमं च दृष्ट्वा प्रतिबुद्धो भूषणः सहसा ॥६१॥ भद्रः स्वभावशीलो धर्मरतस्तीव्रभावसंयुक्तः । श्रीधरमुनेः पार्श्वे वन्दनहेतुमथ प्रवृत्तः ॥६२।। स तत्र प्रविशन्नशोकवने तत्क्षण उरगेण । दृष्ट एव कालगतो माहिन्द्रे सुरवरो जातः ॥६३||
१. ०गामणं दटुं-मु० । २. पासं-प्रत्य० । ३. तत्थ अवयरंतो-मु० ।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org