________________
राम-लक्खण-धणुरयणलाभविहाणं-२८/७५-१००
२७१ सुणिऊण वयणमेयं, वइदेही सोगपूरियसरीरा । परिदेविउं पयत्ता, नयणजलासित्तथणजुयला ॥८॥ किं नाम मए सामिय!, दइवस्स कयं अभागधेज्जाए । जेण बहुदुक्खनिलयं, इमं सरीरं विणिम्मवियं ॥८९॥ पुत्तेण न संतुट्ठो, धूयं हरिऊण उज्जओ दइवो।मा मे होही एसा, नेहस्सऽवलम्बणं बाला ॥१०॥ एकस्स जाव अन्तं, न जामि दुक्खस्स पावकम्मा हं । ताव च्चिय गरुययरं, बिइयं तु निरूवियं विहिणा ॥११॥ रोवन्ती भणइ निवो, भद्दे ! छड्डेहि सोगसंबन्धं । नच्चावेइ समत्थं, लोगं पुव्वक्वयं कम्मं ॥१२॥ संठाविऊण महिलं, जणएण समन्तओ धणुवरस्स । उवसोहिया विसाला, धरणी कयमण्डणाडोवा ॥१३॥ तीए सयंवरत्थे, आहूया नरवई समन्तेणं । सिग्धं साएयपुरी, रामस्स वि पेसिओ दूओ ॥१४॥ सोऊण दूयवयणं, पउमो भडचडयरेण महएणं । लक्खण-भरहेहि समं, मिहिलानयरी समणुपत्तो ॥१५॥ माया-वित्तेहि समं, सव्वे वि गया नराहिवा मिहिलिं । सम्माणिया य परमं, जणएण पसन्नहियएणं ॥१६॥ विज्जाहरा य मणुया, सव्वालंकारभूसियसरीरा । रझ्यासणेसु एत्तो, उवविट्ठा परियणसमग्गा ॥१७॥ तत्तो सा धणुभवणे, सत्तहि कन्नासएहि परिकिण्णा । पेच्छइ नरिन्दवसभे, सीया कयमण्डणांडोवा ॥१८॥ तो कञ्जुई पवुत्तो, बाले ! रामो इमो मणभिरामो । दसरहनिवस्स पुत्तो, देवकुमारोवमसिरीओ ॥१९॥ एयस्स जो समीवे, अणुओ च्चिय लक्खणो महाबाहू। भरहो सत्तुग्यो वि य, दोण्णि वि एए वरकुमारा ॥१००॥ श्रुत्वा वचनमेतद्वैदेही शोकपूरितशरीरा । परिदेवितुं प्रवृत्ता नयनजलासिक्तस्तनयुगला ।।८८॥ किं नाम मया स्वामिन् ! दैवस्य कृतमभागधेयया । येन बहुदु:खनिलयमिदं शरीरं निर्मापितम् ।।८९।। पुत्रेण न संतुष्टो दुहितरं हर्तुमुद्यतो दैवः । मा मे भविष्यत्येषा स्नेहस्यालम्बनं बाला ॥१०॥ एकस्य यावदन्तं न यामि दुःखस्य पापकर्माऽहम् । तावदेव गुरुतरं द्वितीयं तु निरुपितं विधिना ॥११॥ रुदन्ती भणति नृपो भद्रे ! मुञ्च शोकसम्बन्धम् । नर्तयते समस्तं लोकं पूर्वकृतं कर्म ॥१२॥ संस्थाप्य महिलां जनकेन समन्ततो धनुर्वरस्य । उपशोधिता विशाला धरणी कृतमण्डनाटोपा ॥१३॥ तस्याः स्वयंवरार्थे आहूता नरपतयः समन्तेन । शीघ्रं साकेतपुरी रामस्यापि प्रेषितो दूतः ॥१४॥ श्रुत्वा दूतवचनं पद्मो भटसमूहेन महता । लक्ष्मण भरतैः समं मिथिलानगरी समनुप्राप्तः ॥१५॥ मातापितृभिः समं सर्वेऽपि गता नराधिपा मिथिलाम् । सन्मानिताश्च परमं जनकेन प्रसन्नहृदयेन ॥९६।। विद्याधराश्च मनुष्याः सर्वालङ्कारभूषितशरीराः । रचितासनेष्वित उपविष्टाः परिजनसमग्राः ॥९७॥ ततः सा धनुर्भवने सप्तभिः कन्याशतैः परिकीर्णाः । पश्यति नरेन्द्रवृषभान् सीता कृतमण्डनटोपा ॥९८॥ तदा कञ्चुकी प्रोक्तो बाले ! रामोऽयं मनोभिरामः । दशरथनृपस्य पुत्रो देवकुमारोपमश्रीः ।।९९॥ एतस्य यः समीपेऽनुज एव लक्ष्मणो महाबाहुः । भरतः शत्रुघ्नोऽपि च द्वावप्येतौ वरकुमारौ ॥१०॥
१. पुरि-प्रत्य० । २. नयरि-प्रत्य० । ३. णाडोवा-प्रत्य० ।
Jain Education Intemational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org