Page Text
________________
२५८
पउमचरियं पुणरवि चिन्तेइ सुरो, संसारनिबन्धणं ववसियं मे । कम्मं बहुदुक्खयरं, एयं बालं वहन्तेणं ॥७७॥ साहुपसाएण मए, जिणधम्मस्स य पसङ्गजोगणं । लद्धं मे देवत्तं, पावं न करेमि जाणन्तो ॥७८॥ परिचिन्तिऊण एयं, कुण्डल-वरहारभूसियं काउं। देवो मुञ्चइ बालं, उज्जाणे पत्तलच्छाए ॥७९॥ ताव य सेज्जासु ठिओ, चन्दगई खेयरो निसासमए। चुंपालएण पेच्छइ, निवडन्तं रयणपज्जलियं ॥८०॥ किं एस हुप्पाओ, अहवा सोदामणीए खण्डो व्व ? । सवियक्कमणो गन्तुं, पेच्छइ बालं महियलत्थं ॥८१॥ घेत्तूण बालयं तं, अंसुमईए सुहं पसुत्ताए । सुकुमाल-कोमलङ्ग, जङ्घद्देसम्मि संठवइ ॥८२॥ पडिबोहिऊण साहइ, सुन्दरि ! पुत्तं तुमं पसूया सि । तीए वि य सो भणिओ, किं वझा पसवई नाह ! ॥८३॥ काऊण य अइहासं, सव्वं साहेइ बालसंबन्धं । तुज्झ इमो पसयच्छी !, होही पुत्तो अपुत्ताए ॥८४॥ भणिऊण एवमेयं, देवी सूयाहरं समल्लीणा । तत्तो पहायसमए, लोयस्स पयासिओ पुत्तो ॥८५॥ जम्मूसवो महन्तो, तस्स कओ चक्कवालनयरम्मि । जह बन्धवा समत्था, लोगो वि य विम्हयं पत्तो ॥८६॥ कुण्डलमाणिक्कसमुज्जलेहि किरणेहि दित्तसव्वङ्गो । तो से गुणाणुरूवं, कयं च भामण्डलो नामं ॥८७॥ देहसुहलालणद्वे, धाईण समप्पिओ तओ बालो । एत्तो सुणेहि सेणिय !, पुत्तपलावं विदेहाए ॥८८॥ हा पुत्तय ! केण हिओ, मज्झ अपुण्णाए पुव्ववेरीणं? । दावेऊण वरनिहि, अच्छीणि पुणो अवहियाणि ॥८९॥ वरकमलकोमलतणू, बालो अविकारिणो अबुद्धीओ। पावेण केण हरिओ, अज्ज महं निरणुकम्पेणं? ॥१०॥ नूणं कओ विओगो, कस्स वि बालस्स अन्नजम्मम्मि । तस्सेयं कम्मफलं, न बीजरहियं हवइ कज्जं ॥११॥ पुनरपि चिन्तयति सुर: संसारनिबन्धनं व्यवसितं मया । कर्मबहुदुःखतरमेनं बालं वहता ॥७७॥ साधुप्रसादेन मया जिनधर्मस्य च प्रसङ्गयोगेन । लब्धं मया देवत्वं पापं न करोमि जानन् ॥७८।। परिचिन्त्यैतत्कुण्डल-वरहारभूषितं कृत्वा । देवो मुञ्चति बालमुद्याने पत्रच्छाये ॥७९॥ तावच्च शय्यासु स्थितश्चन्द्रगतिः खेचरो निशासमये । गवाक्षेन पश्यति निपतन्तं रत्नप्रज्वलितम् ॥८०॥ किमेव महोत्पादोऽथवा सौदमिन्या खण्डो वा ? । सविकल्पमना गत्वा पश्यति बालं महीतलस्थम् ॥८१॥ गृहीत्वा बालकं तमशुमत्यां सुखं प्रसुप्तायाः । सुकुमालकोमलाङ्ग जङ्घोद्देशे संस्थापयति ।।८२।। प्रतिबोधय्य कथयति सुन्दरि ! पुत्रं त्वं प्रसूताऽसि । तयाऽपि स भणित: किं वन्ध्या प्रसवति नाथ ! ॥८३।। कृत्वा चातिहास्यं सर्वं कथयति बालसंबन्धम् । तवायम् प्रसन्नाक्षि ! भविष्यति पुत्रोऽपुत्र्यायाः ॥८४॥ भणित्वेवमेतद्देवी प्रसूतिगृहं समालीना । ततः प्रभातसमये लोकस्य प्रकाशितः पुत्रः ।।८५॥ जन्मोत्सवो महांस्तस्य कृतश्चक्रवालनगरे । यथा बान्धवाः समस्ता लोकोऽपि च विस्मयं प्राप्तः ॥८६।। कुण्डलमाणिक्य समुज्वलैः किरणे दिप्तसर्वाङ्गः । तदा तस्य गुणानुरूपं कृतं च भामण्डलो नाम ॥८७॥ देहसुखलालनार्थे धात्री समर्पितस्ततो बालः । इतः श्रुणु श्रेणिक ! पुत्रप्रलापं विदेहायाः ॥८८।। हा पुत्र ! केन हृतो ममापुण्ययाः पूर्ववैरिणा ? । दर्शयित्वा वरनिधिमक्षिणी पुनरपहते ॥८९|| वरकमलकोमलतनु र्बालोऽविकार्यबुद्धिकः । पापेन केन हृतोऽद्य मम निरनुकम्पेन ? ॥९०॥ नूनं कृतो वियोगः कस्यापि बालस्यान्यजन्मनि । तस्येदं कर्मफलं न बीजरहितं भवति कार्यम् ॥११॥ १. गवाक्षेण । २. प्रसूतिगृहम् ।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004025 |
| Book Title | Paumchariyam Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Parshvaratnavijay |
| Publisher | Omkarsuri Aradhana Bhavan |
| Publication Year | 2012 |
| Total Pages | 214 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 5 MB |