Page Text
________________
२५७
सीया-भामण्डलुप्पत्तिविहाणं-२६/५१-७६ जो वि य सबर-पुलिन्दो, चण्डालो वा दयावरो निययं । महु-मंसनिवित्तीए, सो पावविवज्जिओ होइ ॥६३॥ पावेण वज्जियस्स य, देवत्तं हवइ अह नरिन्दत्तं । सम्मत्तलद्धबुद्धी, कमेण सिद्धि पि पाविहिए ॥६४॥ एयं साहुवएसं, सोऊणं कुण्डलो य दढसत्तो। पञ्चाणुव्वसहिओ, जाओ महु-मंसविरओ य॥६५॥ जाओ अणन्नदिट्ठी, साहू नमिऊण निग्गओ तत्तो । परिचिन्तिऊण वच्चइ, अस्थि महं माउलो नियओ ॥६६॥ तस्स पसाएण अहं, सत्तुं जिणिऊण समरमज्झम्मि । निययपुरे बलसहिओ, पुणरवि रज्जं करीहामि ॥६७॥ चिन्तेऊण पयट्टो, एगागी दक्षिणावहं तुरिओ । पन्थपरिस्समदुहिओ, मरणावत्थो तओ जाओ ॥६८॥ जम्मि समए विमुञ्चइ, जीवं इह कुण्डलो तहिं अन्ना । सग्गाउ चुया देवी, अवसाणे आउखन्धस्स ॥६९॥ जणयस्स महिलियाए, गब्भे सम्मुच्छिया विदेहाए । जीवा कम्मवसेणं, दोण्णि वि एक्कोयरम्मि ठिया ॥७॥ एयन्तरम्मि साहू, कालं काऊण पिङ्गलो सग्गे । जाओ सुरो महप्पा, सुमड़ अन्नं तओ जम्मं ॥७१॥ . अवहिविसएण मुणिउं, जणयस्स वरङ्गणाए गब्भम्मि । उववन्नो मह सत्तू, समयं अन्नेण जीवेणं ॥७२॥ सरिऊण विरहदुक्खं, सेणिय ! पुव्वाणुबन्धजोएण । वेरपडिवञ्चणटे, तं गब्भं रक्खई देवो ॥७३॥ नाऊण एवमेयं, दुक्खं चिय न य परस्स कायव्वं । मा पुणरवि अहिययरं, पाविहह परम्परं दुक्खं ॥७४॥ अहसा सुहं पसूया, दुहिया पुत्तं च तत्थ वइदेही । पुव्वभवबद्धवेरो, हरड़ सुरो बालयं सिग्धं ॥७५॥ चिन्तेइ तो मणेणं, एयं दढकक्खडे सिलापट्टे । पप्फोडेमि रसन्तं, अह कुण्डलमण्डियं सत्तुं ॥७६॥
योऽपि च शबर-पुलिन्द्रश्चाण्डालो वा दयापरो नित्यम् । मधुमांसनिवृत्या सः पापविवर्जितो भवति ॥६३॥ पापेन वर्जितस्य च देवत्वं भवत्यथ नरेन्द्रत्वम् । सम्यकत्वलब्धबुद्धिः क्रमेण सिद्धिमपि प्राप्स्यति ॥६४|| एवं साधूपदेशं श्रुत्वा कुण्डलश्च दृढसत्त्वः । पञ्चाणुव्रतसहितो जातो मधुमांसविरतश्च ॥६५॥ जातोऽनन्यदृष्टी साधुं नत्वा निर्गतस्ततः । परिचिन्त्य व्रजत्यस्ति मम मातुलो निजकः ॥६६॥ तस्य प्रसादेनाहं शत्रु जित्वा समरमध्ये । निजपुरे बलसहितः पुनरपि राज्यं करिष्यामि ॥६७|| चिन्तयित्वा प्रवृत्त एकाकी दक्षिणापथं त्वरितः । पथपरिश्रमदुःखितो मरणावस्थस्ततो जातः ॥६८॥ यस्मिन्समये विमुचति जीवमिह कुण्डलो तत्रान्या । स्वर्गाच्च्युतादेव्यवसान आयुस्स्कन्धस्य ॥६९॥ जनकस्य महिलाया गर्भे समुच्छितौ विदेहायाः । जीवौ कर्मवशेन द्वावप्येकोदरे स्थितौ ॥७०|| एतदन्तरे साधुःकालं कृत्वा पिङ्गल: स्वर्गे । जातः सुरो महात्मा स्मरत्यन्यं ततो जन्म ॥७१।। अवधिविषयेन ज्ञात्वा जनकस्य वराङ्गनाया गर्भे । उत्पन्नो मम शत्रुः सकमन्येन जीवेन ॥७२।। स्मृत्वा विरहदुःखं श्रेणिक ! पूर्वानुबन्धयोगेन । वेरप्रतिकारार्थे तद्गर्भ रक्षति देवः ॥७३।। ज्ञात्वैवमेतदुःखमेव न च परस्य कर्तव्यम् । मा पुनरप्यधिकतरं प्राप्स्यसि परम्परं दुःखम् ॥७४। अथ सा सुखं प्रसूता दुहिता पुत्रं च तत्र वैदेहि । पूर्वभव बद्धवैरो हरति सुरो बालकं शीघ्रम् ॥५॥ चिन्तयति तदा मनसैनं दृढकर्कशे शिलापट्टे । प्रस्फोटयामि रसन्नथ कुण्डलमण्डितं शत्रुम् ॥७६।।
पउम. भा-२/९
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004025 |
| Book Title | Paumchariyam Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Parshvaratnavijay |
| Publisher | Omkarsuri Aradhana Bhavan |
| Publication Year | 2012 |
| Total Pages | 214 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 5 MB |