________________
१८६
अइदारुणप्पयावो, लोए काऊण दीहरज्जं सो। अत्थाओ दिवसयरो, अवसाणे नरवई चेव ॥ ४८ ॥ दियहम्मि वियसियाई, निययं भमरउलछड्डियदलाई । मउलेन्ति कुवलयाई, दिणयरविरहम्मि दुहियाई ॥ ४९ ॥ अह ते हंसाईया, सउणा लीलाइउं सरवरम्मि । दद्धुं संझासमयं गया य निययाइँ ठाणाई ॥५०॥ तत्थेक्का चक्काई, दिट्ठा पवणंजएण कुव्वन्ती । अहयं समाउलमणा, अहिणवविरहग्गितवियङ्गी ॥५१॥ उद्धाइ चलइ वेवइ, विहुणइ पक्खावलिं वियम्भन्ती । तडपायवे विलग्गड़, पुणरवि सलिलं समल्लियइ ॥५२॥ विहडेइ पउमसण्डं, दइययसङ्काए चञ्चपहरेहिं । उप्पयइ गयणमग्गं, सहसा पडिसद्दयं सोउं ॥ ५३ ॥ गरुयपियविरहदुहियं, चक्विं दट्ठूण तग्गयमणेणं । पवणंजएण सरिया, महिन्दतणया चिरपमुक्का ॥५४॥ भणिऊण समाढतो, हा ! कट्टं जा मए अकज्जेणं । मूढेण पावगुरुणा, चत्ता वरिसाणि बावीसं ॥५५ ॥ जह एसा चक्काई, गाढ पियविरहदुक्खिया जाया । तह सा मज्झ पिययमा, सुदीणवयणा गमइ कालं ॥५६॥ जइ नाम अकण्णसुहं, भणियं सहियाए तीए पावाए। तो किं मए विमुक्का, पसयच्छी दोसपरिहीणा ? ॥५७॥ परिचिन्तिऊण एवं, वाउकुमारेण पहसिओ भणिओ । दट्ठूण चक्कवाई, सरिया मे अञ्जणा भज्जा ॥५८॥ एन्ते मए दिट्ठा, पासायतलट्ठिया पलोयन्ती । ववगयसिरि- सोहग्गा, हिमेण पहया कमलिणि व्व ॥५९॥ तं चिय करेहि सुपुरिस !, अज्ज उवायं अकालहीणम्मि । जेण चिरविरह दुहिया, पेच्छामि अहञ्जणा बाला ॥६०॥
पउमचरियं
अतिदारुणप्रतापो लोके कृत्वा दीर्घराज्यं स । अस्तो दिवसकरोऽवसाने नरपतिरिव ॥४८॥
दिवसे विकसितानि नित्यं भ्रमरकुलछर्दितदलानि । मुकुलयन्ति कुवलयानि दिनकरविरहे दुःखितानि ॥४९॥ अथ ते हंसादिकाः शकुना लीलायित्वा सरोवरे । दृष्ट्वा संध्यासमयं गताश्च निजकानि स्थानानि ॥५०॥ तत्रैका चक्रवाकी दृष्टा पवनञ्जयेन कुर्वन्ती । अधिकं समाकुलमना अभिनवविरहाग्नितप्ताङ्गी ॥५१॥ उद्धावति चलति वेपते विधुनाति पक्षावलीं विजृम्भमाणा । तटपादपे विलग्नाति पुनरपि सलिलं समालीनाति ॥५२॥ विघटयति पद्मखण्डं दयितशङ्कया चञ्चप्रहारैः । उत्पतति गगनमार्गं सहसा प्रतिशब्दं श्रुत्वा ॥५३॥ गुरुकप्रियविरहदुःखितां चक्रीं दृष्ट्वा तद्गतमनसा । पवनञ्जयेन स्मृता महेन्द्रतनया चिरप्रमुक्ता ॥५४॥ भणितुं समारब्धो हा कष्टं या मयाऽकार्येण । मूढेन पापगुरुणा त्यक्ता वर्षाणि द्वाविंशतिः ॥५५॥ यथैषा चक्रवाकी गाढं प्रियविरहदुःखिताजाता । तथा सा मम प्रियतमा सुदीनवदना गमयति कालम् ॥५६॥ यदिनामाकर्णसुखं भणितं सख्या तया पापया । तदा किं मया विमुक्ता प्रसादाक्षी दोषपरिहीण ? ॥५७॥ परिचिन्त्यैवं वायुकुमारेण प्रहसितो भणितः । दृष्ट्वा चक्रवाक स्मृता मया ऽञ्जना भार्या ॥५८॥ अयाता मयादृष्टा प्रासादतलस्थिता प्रलोकयन्ती । व्यपगत श्रीसौभाग्या हिमेन प्रहता कमलिनीव ॥ ५९॥ तमेव कुरु सुपुरुष ! अद्योपायमकालहीने । येन चिरविरहदुःखितां पश्याम्यथाञ्जनां बालाम् ॥६०॥ १. दुहियं पेच्छामि अञ्जणं बलं - प्रत्य० ।
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org