Page Text
________________
७३
रक्खस-वाणरपव्वज्जाविहाणाहियारो-६/९१-११६ गाढप्पहरपरद्धो, मुच्छावसवेम्भलो पलायन्तो । पडिओ साहुसयासे, पवंगमो थोव जीवासो ॥१०४॥ अह पञ्चनमोक्कारो, दिन्नो से साहुणऽणुकम्पाए । मरिऊण समुप्पन्नो, उदहिकुमारो भवणवासी ॥१०५॥ सरिऊण पुव्वजम्मं, उदहिकुमारो तुरन्तमणवेगो । पत्तो उज्जाणवरे, निययसरीरस्स पूयत्थे ॥१०६॥ दद्वण वाणरगणे, सव्वत्तो खेयरेहि हम्मन्ते । अह कुणइ महाघोरे, पवंगमे जल-थला-ऽऽयासे ॥१०७॥ केएत्थ सिलाहत्था, अवरे गिरि-विविहरुक्खहत्था य । बुक्कारवं करेन्ता, हणन्ति चलणेसु महिवढे ॥१०८॥ दट्ठण वाणरगणे, तडिकेसो भणइ महुरवयणेहिं । को एस महासत्तो, जस्स इमं चेट्ठियं सहसा ? ॥१०९॥ जो सो तुमे नराहिव ! सरेण भिन्नो पवंगमो मरिउं । सो साहुपभावेणं, उदहिकुमारो अहं जाओ ॥११०॥ लङ्काहिवो पवुत्तो, उदहिकुमार मणोहरगिराए । तं खमसु मज्झ सव्वं, अमुणियधम्मस्स पावस्स ॥१११॥ अह ते दोण्णि वि समय, बन्धवनेहेण मुणिवरसयासं । गन्तूण पणमिऊण य, साहु पुच्छन्ति जिणधम्मं ॥११२॥ साहूण वि ते भणिया, मज्झ गुरू चिट्ठए समासन्ने । सन्तेण तेण तुष्भं, कहऽहं साहेमि वो धम्मं ? ॥११३॥ जो गुरवे साहीणे, धम्मं साहेइ पोढबद्धीए । सो पवयणपब्भट्ठो, भण्णइ अच्चासणासीलो ॥११४॥ ते दो वि तेण नीया, नमिऊण गुरुं तहिं चिय निविट्ठा । पुच्छन्ति मुणिवरं ते भयवं ! साहेह को धम्मो ! ॥११५॥ जं तेहि पुच्छिओ सो कहेइ धम्मं मुणी महाघोसो । जह बरहिणेहि घुटं, नवपाउसमेहसङ्काए ॥११६॥
गाढप्रहारपीडितो मूर्छावशविह्वलः पलायन् । पतितः साधुसकाशे प्लवंगमः स्तोकजीविताशः ॥१०४।। अथ पञ्चनमस्कारो दत्तस्तस्मै साधुनाऽनुकम्पया । मृत्वा समुत्पन्नः उदधिकुमारो भवनवासी ॥१०५॥ स्मृत्वा पूर्वजन्मोदधिकुमारस्त्वरन्मनोवेगः । प्राप्त उद्यानवरे निजकशरीरस्य पूजार्थे ॥१०६॥ दृष्ट्वा वानरगणान् सर्वतः खेचरैर्हन्यमानान् । अथ करोति महाघोरान् प्लवंगमान् जल-स्थलाकाशेषु ।।१०७|| केचिदत्र शीलाहस्ता अपरे गिरि-विविधवृक्षहस्ताश्च । गर्जनां कुर्वन्तो घ्नन्ति चरणाभ्यां महीपृष्टम् ॥१०८॥ दृष्ट्वा वानरगणांस्तडित्केशो भणति मधुरवचनैः । क एष महासत्वो यस्येदं चेष्टितं सहसा ॥१०९।। य स त्वया नराधिप ! शरेण भिन्नः प्लवंगमो मृत्वा । स साधुप्रभावेनोदधिकुमारोऽहं जातः ॥११०।। लङ्काधिपः प्रवृत्त उदधिकुमारं मनोहरगिरा । तत्क्षम मम सर्वमज्ञातधर्मस्य पापस्य ॥१११॥ अथ तौ द्वावपि समकं बान्धवस्नेहेन मुनिवरसकाशम् । गत्वा प्रणम्य च साधुं पृच्छतो जिनधर्मम् ॥११२।। साधुनाऽपि तौ भणितौ मम गुरुस्तिष्ठति समासन्ने । सता तेन तुभ्यं कथमहं कथयामि वो धर्मम् ॥११३।। यो गुरौ स्वाधीने धर्मं कथयति प्रौढबुद्धया । स प्रवचनप्रभ्रष्टो भण्यते ऽत्याशतनाशीलः ॥११४|| तौ द्वावपि तेन नीतौ नत्वा गुरुं तत्रैव निविष्टौ । पृच्छतो मुनिवरं तव भगवन् ! कथय को धर्मः ॥११५। यत्ताभ्यां पृष्टः स कथयति धर्मं मुनि महाघोषः । यथा बहिणै घृष्टं नवप्रावृट्मेघशङ्कया ॥११६।।
१. विह्वलः । २. स्तोकजीविताशः । ३. साहेहि मे धम्म-प्रत्य० । पउम. भा-१/१०
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004024 |
| Book Title | Paumchariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Parshvaratnavijay |
| Publisher | Omkarsuri Aradhana Bhavan |
| Publication Year | 2012 |
| Total Pages | 226 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 5 MB |