________________
akkh
स12
भणिए वारुणिपाणप्पमादेणं ॥७॥रति चिरस्स सगिह आगच्छति भजमातरो तस्स । दुहिया जग्गंतीओ उपिणद्दा अण्णदा रत्तिं ॥८॥ चिरकत दारं पिहए अह वदती आगतो तु | सो दारं। उग्घाडतो जणणिं वएंसु जत्थेरिसे वेले ॥९॥ उग्धाडिय दाराई तहियं वचत्नि मातु रुसितो तु। सो हुग्धाडियदारुत्ति गन्तु साहुणमलियओ ॥६०० ॥ पवावेह लवेई तेऽविय | मत्तोत्तिकातु वरखेवं । बिती गोसग्गम्मी पभाते पवावइस्सामो॥१॥ सयमेव कुणति लोयं ताहे लिंगं दलंति जतिणो तु। पवाविंती विहिणा एसा रोसा तु पयजा ॥२॥ दमगं भइयं कम्मं कुणमाणं दठु सावओ पुच्छे । केवतिभतीय कम्मं करेसि ? पाएण पञ्चाह ॥३॥ दाहामी पतिदिवसं तव पादं गंतु साहुणो बूहि। सावेण पेसिओ हं करेज जं आणवे साहू ॥४॥ साहू भणंति दमगं जो पत्रइउं करेति कम्मऽम्हं । तं कारवेमु ण गिहिं पवइओ दवओ ताहे ॥५॥ साहू भणंति दिवसं पढियव्वं जंच देमु उवएसं। एयं कम्म अम्हं सिक्खं दुविहंपि गाहिति ॥६॥ कतिवय दिवस गतेहिं अह सड्ढो भणति तं भतिं गेण्ह । उक्कोसगभत्तेणं सुहितो रत्तो लवे इणमो॥७॥ अच्छतु तुम्भं हत्थे जति ता मग्गे तदा दलेजाहि । कतिवय दिवसेहि ततो अभिगयधम्मो उवट्ठियओ ॥८॥ परिजुण्णेसा भणिता सुविणे देवीएं पुष्फचूलाए। नरगाण दसणेणं पत्रजाऽऽवस्सए वुत्ता ॥९॥ चतुरो तु गोणपाला सत्था हीणं जति तु अडवीए। पडिलाभिति पहट्ठा दोहिं दुगंछाइयं तहियं ॥६१०॥ दियलोगगता तत्तो चइतु दुगंछा दसपिण दासत्तं। तत्तो मिगा यहंसा सोवागा चित्तसंभूता ॥१॥ अदुगुंछी तित्थगर पुच्छति किं सुलभदुलभबोहीऽम्हे । तित्थंकराह विग्यं अम्मापितरो करेहिति ॥२॥ तो ओहिनाण पासितु माहणपुत्तत्त णगरमुसुगारे। सोमाणो अपुत्तो पुच्छति णेमित्तिए वहवे ॥३॥ ते काउ समणरूवं उसुगारपुरम्मि आगता कहए। बहुजण तीतादीणि तो पुच्छे माहणो ते उ॥४॥ होजऽम्ह किं वऽवचं पचाह चुया दिया तु होहिति। दो जमलदारगा तू कुमारगा पवइस्संति ॥५॥ मा तेसि करेजासी विग्यमवस्सं च तेसि पवजा । होही वोत्तूण गता चइउं उवबन्नया तेसिं(सु)॥६॥ बालत्तऽम्मापितरो भणंति समणाण सरिसरुवेणं। रक्खस माणसखागा भमंति दठण ते पत्ता जामा तेसि अल्लिएजह दरंदरेण परिहरिजाह। मा भक्खेजा ते मे तेसि वयर्ण पडिमणेति ॥८॥र तओ पलायंति। अह अन्नया नगर बहिं चेडे पासंति वंदते ॥९॥ विति य अम्मापितरो दिट्ठऽम्हे चेड बंदमाणा तु । णवि समणरूचि रखस भक्खिंति व चेडरूबाई ॥६२०॥ चिंतें. तऽम्मापितरो अतिवीसत्था इमे हु जायत्ति । मा पत्रएज इहति अल्लियमाणा तु समणाणं ॥१॥ सउवझाया एते वइयं णिजंतु तत्थऽहिजंतु। इय संचिंतेऊणं वइयं णीता ततो तेहि ॥२॥ वइयाएं समीवम्मी मणाभिरामो तु अस्थि वडरुक्खो। अह अण्णदा कदाई तेतु रमंता गता तहियं ॥३॥ सत्था हीणा य जती तिसियकिलंता तु आगता तहियं। एत्थ करेमो भिक्खं बडहेडा पट्टिता तत्तो॥४॥ तो ते भयाभिभूता चेड विलम्गा तमेव बडरुक्ख। जतिणोऽविय तस्स हेट्ठा ठातुं पविसंति भिक्खट्ठा ।।५।। णवरि पवत्तिति गुरु तहियं अज्झयण णलिणगुम्मंति। ता ते सरति जाति ओयरितुं वंदितुं विति॥६॥ अम्मापितरो पुच्छितु परज अग्भुवेमो सेसं तु। जह उसुगारज्झयणे वक्खातं सुत्तआलावे ॥७॥ एसा पडिस्सुता खल पञ्चजा सारणी तु णातेसु । चोदसमे अज्झयणे जह तेतलि पोहिला बोहे ॥८॥ पतिठाणे जुबराया राहायरियाण पासि णिक्खंतो। तगराएँ तस्स भगिणी दिण्णा जितसत्तुरायस्स ॥९॥ तगरगताण कदायी उजेणीओ य आगतो साहू। राहगुरुपुच्छऽणाबाह वेति वाहेति रायसुतो ॥६३०॥ पुत्तो पुरोहियस्स य दोऽयेते णिवघरम्मि चाहंति। तं सोतुं जुवणिवमुणी बेती मम नत्तुओ सो तु ॥१॥ सासेमि तं दुरप आपुच्छिय गुरु गतो उ उज्नेणिं । णिरुवसग्गंतु पुट्ठातं चैव कहिति से जतिणो ॥२॥भिक्खट्ट णिग्गयम्मि य भणितो अच्छाहि आणइ. स्सामो। भत्तट्ट अत्तलाभीति वेति दसेह णिवओकं॥३॥ दंसेतृण णियत्तो खुड्डो इयरो व गंतु णिवओकं । सरेण महंतेणं अह कुणती धम्मलाभं तु ॥४॥तो तेहिं सो तु दिट्ठो परितु. हेहिं च णेहिं सो गहिओ। भणितो त णचसुत्ती इय होतू तेण ते भणिता ॥५॥ गायह तुम्भे हि ततो ते तु पगीता पणचिओ साहू। ता ते उबदवित्ता साधुणा खित्तिया दोवि ॥६॥ पुणरवि ती गायमु तुमं तु अम्हे उ णचिमो इण्हि । इय होतुत्ति य भणिते पणचिता ताहे ते दोषि ॥७॥ पुणरविय बिद्दवेत्ता गोवालग! विहवेह किं एयं । भणिता ते साधूर्ण विति य किं सवसि तं अम्हे ? ॥८॥ देहि तु जुद्ध अम्हं लविता साहूण दोषिणबी समर्ग। आगच्छहत्ति सिग्धं तो ते आधाविता तुरितं ॥९॥ आधावेंता य तत्तो घेर्नु बाहासु दोबि साहूणं। तह बिहुताऽणेण दुतं जह संधि विसंचिता सवे ॥६४०॥ उत्ताणए महीए पाडेतुं णिग्गतो तु सो तत्तो । उजाणं गंतृणं झायति झाणं गुणसमग्गो ॥१॥ अह ते बटुं णिहते संभंतो परिजणो कहे रो। रायाविय संभंतो आगंतु णियच्छती ते तु ॥२॥ पुच्छे तेऽवीय जती विति य त्याम्ह पविसते कोई । णवरिको पाहुणओ आगतों ण य तं तु जाणामो॥३॥ ताहे उजाणादिसु रण्णा गविसाविओ य दिट्ठो य। गंतूण सयं राया चलणेसु णिवडिओ जतिणो ॥४॥ बेई य जं इमेहिं अवरदं तं खमाहिसी भंते !। जंपति साधू जदि णिक्खमंति मोक्खामि तो णवरं ॥५॥ सण्णाओ अवरहिं एस कुमारस्स माउलो सो उ। बहुसो निबंध कते पडिवण्णा जाहे ते दोवि॥६॥ ताहे गंतृण तहिं दोषिणवि घेत्तूण तेण वाहासु। तह णं
खलंखलीकित जह संधी सिं पुणो लग्गा ॥७॥णिक्खामेतुं दोण्णिवि सूरिसगासं तु णीणिया तेणं । चिंतेइ रायतणओ साधु कतं मातुलेण ममं ॥८॥ मम हियमिच्छतेणं (२६९) 21 १०७६ सासूकं काला- पाध्य
मुनि दीपरत्नसागर |
PRIYA4%