________________
गुरुवदन नाष्य अर्थसहित. ४६१ पन्नरमी ( तह के० ) तेमज वली अशनादिक चार जेलाव्या होय ते प्रथम बीजा यतिने देखामीने पठी गुरुने (उवदंस के०) देखाडे तो श्रा शातना थाय, शोलमी तेमज अशनादिक चार लाव्या होय तेनी प्रथम बीजा यतिने निमंत्रणा करे के आ जात पाणी लेशो ? पड़ी गुरुने ( निमं तण के) निमंत्रणा करे तो आशातना थाय. सत्तरमी अशनादिक चार सूरि प्रमुख साथें निदायें आणीने पढ़ी गुर्वादिकने पूज्या विना जेनी साथे पोतानुं मन माने तेने मधुर जाणीने (खक के) खवरावे तो थाशातना लागे, अढारमी गुर्वादिक तथा रत्नाधिक साथें जमतो थको (थायणेण के० ) अशनादिक स्निग्ध सरस होय ते पोतेंज वावरे, ते आशातना जाणवी. यमुक्तं दशाश्रुतस्कंधसूत्रे ॥ सहेअसणं वा राणिए सेहिं मुंजमाणे तब सेहे खळं खळं मायं मायं उसढं उसढं मणुमं मणुमं मणा मंमणामं निकं निकं बुकं मुखं आहारित्ता श्वश् आसायणा लेहस्सत्ता ॥ ( तहा के ) तेमज उगणीशमी गुरु जेवारें साद करे तेवारें (अपमिसु णणे के०) अप्रतिश्रवणे एटले आणसांनलतानी पेरें गुरुने पागे जुबाब आपे नही, ते आशातना जाणवी. ए आशातना पूर्वे कही बे, परंतु ते रात्रिसंबंधी शयन करवा पडीनी जाणवी, अने आ ते दिवससंबंधि धिग पणे तथा अनाजोग पणे जाणवी. वीशमी रत्नाधिक तथा गुर्वादिक जे वारें साद करे, तेवारेंतेने (खत्तिथ के०) खर एटले अत्यंत कर्कश महोटे खरें करी पत्तर घणा वाले, कहे के अरे नाश् खाधो रे नाश्खाधो! केम केम मूकता नथी. इत्यादिक कठिन वचन बोले, अथवा आक्रोश गाढस्वरादिक गुरुने करावे. ते आशातना जाणवी, वली एकवीशमी गुर्वा दिकें बोला व्यो थको (तबगए के) त्यांथीज एटले पोताने ठेकाणे बेगे थकोज उत्तर आपे, परंतु गुरुनी समीपें आवीने जबाप न आपे तो आशातना थाय. बावीशमी वली गुर्वादिकें बोलाव्यो थको कहे के (किं के) बे ते ? (तुम के०) तमें कहो. कोण कहेवरावे ? शें कहो बो? इत्यादिक विनयहीन वचन बोले, ते आशातना जाणवी, तथा त्रेवीशमी वली गुर्वा दिकें बोलाव्यो थको कहे के तूंज कां नथी करतो ? एवी रीतें पोताना पूज्यने एक वचनांत बोलावे अथवा कहे के तमे कोण थका मुझने प्रेर णा करो डो ? इत्यादिक वचन कहे ते आशातना जाणवी. चोवीशमी
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org