________________
सुगुरुवांदणां अर्थसहित. २०१ वाने अधिकारें बे, तथा “पावरणं मुत्तूणं, गिएहीता मुहपतिथं ॥ वन काय विसुडीए, करे पोसहाश्यं ॥ १॥ ए श्लोक श्री व्यवहारचूर्णीमध्ये बे. इत्यादिक वचनथकी ए बे उपकरण टाली बीजां कल्पक, कांबली प्र. मुख साधुने तेमज पडेमी प्रमुख श्रावकने कांहि पण राखवून सूजे. तथा
हेडे वांदणां दीधां न सूजे अने साधवीने तथा श्राविकाने वस्त्र होय ते थकां वांदणां देवानो व्यवहार बे, त्यां प्रथम खमासमण देशआदेशमागी, मुहपत्ती पमिलेही,शरीरनी पच्चीश पमिलेहणा करी, ए मुहपत्तीनी पञ्चीश पमिलेहणा तथा शरीरनी पच्चीश पमिलेहणानी गाथा अर्थ सुधां आ पमिकमणामां आगल श्रावशे; मूलगे नांगे पोतानां पगने चरवले करी पूंजवा.
हवे वांदणां देतां जे पच्चीश आवश्यक साचववां जोश्ये, ते विगत करी कहे बे. गुरुथी चार दिशायें जंग जंप हाथ प्रमाण साधु श्रावकनी अपेदायें अवग्रह राखवो एटले पोताना देहप्रमाण ते अवग्रहनुं देव जाणवू, अने साधवी तथा श्राविकानी अपेक्षायें तेर हाथनो अवग्रह जाणवो, ते मध्ये को कार्यने अर्थे आचार्यनी अनुज्ञा मागीने अवग्रहमांहे प्रवेश करवो,ते आवी रीतें केः-अवग्रह बाहिर रह्यो शिष्य,पणन चमावेला धनुष्यनी पेठे नम्रकाय बतो बे हाथ जोमी मुखें मुहपत्ती आपी, “ श्छामि खमासमणो वंदिलं जावणिजाए निसीहिआए"एटयूँ कहेतो पोतें गुरुने वांदवानी श्छा जणावे. पठी लगारेक नीचो नमीने “अणुजाणह मे मिजग्गहं" कहे, ए नीचुं नमवारूप प्रथम आवश्यक जाणवू,पठी वली शिष्य मुखथकी निसीहि कहे तो रजोहरणे करी आगली नूमि पूंजतो प्रमार्जतो अवग्रहमांहे प्रवेश करे. ए अवग्रहमांहे प्रवेश करवारूप बीजुं आवश्यक जाणवू. पनी संमासादिक पमिलेहतो अधुगमो बेशीने गुरुना चरण समीपें रजोहरण मूकी, मावे हाथे मुहपत्ती ले ते मुहपत्तीयें करी मावा कर्णथी आरंजीने दक्षिण, कर्ण पर्यंत ललाट पूंजी प्रमार्जी वली तेणें करीज माबो जानु पूजी तिहां मुहपत्ती मूकी 'अहोकाय' इत्यादिक कहेतो त्रण आवर्त करे, ते आवी रीतें केः-बेहु बाहु लांबा करी, पसारी, कूपरें साथल अणस्पर्शतो गुरुना चरण उपरें संलग्न, बेहु हाथनी दशे आंगुली लगामतो मुखें (अ) अदर कहे, पली तेमज दश आंगुली पोताने ललाटें लगामतो (हो) अदर कहे, ए बेहुं अदरें एक आवर्त थाय. तेमज वली ( का) अने (यं) ए बेहु अद
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org