________________
जात असे. त्या कालच जैन वाङ्मय या काली देखील पाश्चात्य विद्वानांच्या प्रशंसस पात्र झाले आहे. जैनाचार्यांनी अविश्रांत परिश्रम करून जी वाङ्मयसेवा केली आहे ती अपूर्व आहे. जैनसमाज या योगे चिरकालपर्यंत आचार्यांचा ऋणी राहील.
जैन वाङमय, हे प्राकृत, संस्कृत, कर्नाटक तामील व हिंदी या भाषांतून मुख्यत्वेकरून आढळून आले आहे. हिंदी भाषेतील वाङ्मय जसे स्वतंत्र नाही तथापि तें प्राकृत व संस्कृत ग्रंथांच्या अनुवादर. पाचे माह. कर्नाटक व तामील भाषेचें जैन धारमय बहुतेक स्वतंबरूपाचे माहे. परंतु महाराष्ट्र भाषेच्या जैन वाग्मयाची स्थिति भत्यंत लि. राशाजनक आहे. आणि अणनच महाराष्ट्रीय जैन जातिमध्ये भज्ञान पसरले आहे. महाराष्ट्र भाषेचे जैनबाग्मय जर वाढणार नाही तर या जाताचे अज्ञान केव्हाही दूर होणार नाही. यास्तव या भाषेत जैन बामयाची वृद्धि करण्याचा जैन विद्वान लोकांनी फार जोराचा प्रयत्न करावयाला पाहिजे.
हिंदी किंवा कर्नाटक जैन पायाशी महाराष्ट्र जैनवामियाची तुलना केली तर आपले महाराष्ट्रीय जैन वाड्मय त्यापुढे का पदा आहे. काही महाराष्ट्र जैन कवीनी मराठी भाषेत ग्रंथ लिहिले आहेत परंतु ते फारच थोडे आहेत. अलीकडे आपल्या भाषेत जन वाङ्मय निर्माण होऊ लागले आहे. ही मोठ्या आनंदाची गोष्ट आहे. तथापि अधिक प्रमाणाने याची वाढ आपल्या भाषेत व्हावयास पाहिजे. असे झाले झणजे महाराष्ट्रीय जैन जातीचा गौरव होईल, भसो.
जनवाअयाची भरुपस्वल्प सेवा आपणही यथाशक्ति करावी या हैसूमें स्वयंभू स्तोत्राचे भाषांतर करण्याचा हा अल्पसा प्रयत्न केला माहे. है स्वयमूस्तोत्र संस्कृत वाग्मयातील अद्वितीय रत्न आहे. जरी यंत चोवीस तायकराची स्वति केली गेली माहे तथापि केवळ यांत भक्तिने
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
