________________
( १९६ )
कता
ल्याह - रत्नेत्यादि रस्नानां सम्यग्दर्शनादीनां त्रयं तस्य अतिशय: प्रकर्षः, स एव तेजः कर्मेन्धनदहनस्वभावत्वात् तस्मिन् । किं, विशिष्टः ? जातवीर्यः जातं प्रादुर्भुतं वीर्यं सामध्ये यस्य सः । इत्थ म्भृतो भगवान् क इव क. विश्वाजिषे इत्याह व्यभ्रे इत्यादि । विवस्वानादित्यो यथा यद्वत् विभ्राजिषे । कथम्भूतः ? दप्तिरुचिः दीप्ता रुचिर्यस्य । क : वियति गगने । कथम्भूते ? व्यभ्रे विगतान्यभ्राणि यस्मिन् ॥
मराठी अर्थ:- श्री कुन्थुजिनांनी शुक्ल ध्यानानें रत्नत्रयाची उन्नति करून घेतली, व जेव्हां रत्नत्रयरूपी अग्नि चांगला पेटला तेव्हां त्यांत कडू फल देण्यांत प्रवीण असलेल्या ज्ञानावरणादि चार प्रकृतींना समूळ जाळून टाकून त्यांचा पुरा बीमोड केला. ही चार कमैं जाळली गेल्यानें श्रीकुंथुनाथ जिनास आत्मिक सामर्थ्य पूर्ण प्रगट झाले. व त्यायोगे श्री कुंथु जिनेश्वरांनी संपूर्ण पदार्थाचे ज्ञान करून देणाऱ्या आगमाची रचना केली. निरभ्र आकाशांत सूर्य जसा आपल्या तेजस्वी किरणांनी शोभतो तसें श्री कुंथुनाथ भगवान् आपल्या आत्मिक तेजानें शोभू लागले.
उक्ताफलं दर्शयन्नाह ।
मागें सांगितलेल्या अर्थाचा निष्कर्ष या श्लोकांत दाखवितात. यस्मान्सुनन्द्रि तब लोकपितामहाद्या,
विद्याविभूतिकणिका मपि नाप्नुवंति । तस्माद्भवन्तमजमप्रतिमेयमार्याः,
स्तुत्यं स्तुवन्ति सुधियः स्वहितैकतानाः ॥८५॥
यस्मादित्यादि । यस्मात्कारणात् । मुनीन्द्र यतिप्रभो लोकपितामहाद्याः लोकपितामहो ब्रह्मा आद्येो येषां ईश्वर कपिलसुगतानां ते तथोक्ताः । ते नाप्नुवंति न प्राप्नुवन्ति । कां ? तव विद्याविभूति
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
