________________
१२६
प्राकृत भारती
गया दुग्गिला साहुणीणं सयासं । कया सुजसाए तत्थ सवित्थरं पुत्थयपूया पत्थवत्थ - कुसुमाईहिं । वंदिया चंदणा पवत्तिणी । विहीयं उववासपच्चक्खाणं । पणमिऊण पुच्छिया दुग्गिलाए पवत्तिणी - " भयवइ, किमज्ज एवं ?" भणियं भयवईए - " अज्ज सियपंचमो सुप -तिहि" त्तिसा जिण--मए समक्खाया । एयाइ नाण-पूया तवो य सत्ति कायव्वो ।"
इह पुरयाइं जे वत्थ-गंध-कुसुमुच्चएहि अच्चति । ढोयंति ताण पुरओ नेवज्जं दीवयं दिति ॥ ३३॥ सत्ती कुणति तवं ते हृति विसुद्ध - बुद्धि-संपन्ना । सोहग्गाइ-गुणड्ढा सम्वन्नु-पयं च पार्वति ||३४|| तो दुग्गलाइ वृत्तं धन्नामह सामिणि इमा सुजसा । अत्थि तवें सामत्थं जीए धम्मत्थमत्थो य ||३५|| - अम्हारिस उण जणो अधणो तव करण सत्ति-रहियों य । कि कुणउ मंदभग्गो पवत्तिणीए तओ भणियं || ३६ || सत्तीए चागन्ततो करेसु सीलं तु अप्प-वसमेयं । पर-नर- निवित्ति-वं जावज्जीवं तुमं धरसु ||३७|| अट्टम उसी तिहीसु तह निय-पई पि वज्जिज्जा । एयं कर्यमि भद्दे ! तुमं पि पाविहिसि कल्ला ||३८|| पडिवन्नमिमं ती मन्नंतीए कयत्थमप्पाणं । गेहं गयाइ कहियं निय-पइणो सो वितं सोउ ||३९|| तुट्ट-मणो बहु मन्नइ तए फलं जीवियस्स पत्तं ति । भइ य अओ परमहं काहं पर दार परिहारं ||४०|| पव्व-तिहि इमासु य विरइस्सं निय- कलत्त - नियमं पि । इम कय-नियमेहि कमेणं तेहि पत्तं च सम्मत्तं ॥ ४१ ॥ अह दुग्गला विसेसुल्लसंत-सद्धा सयं तवं काउ ं । पुएइ पुत्थ एसु य तिहीसु तद्दियह- वित्तीए ॥४२॥ कालेन दो वि मरिउ सोहम्मे सुर-वरत्तणं लहिजं । चइऊण दुग्ग-जीवो जाओसि तुमं एसा य दुग्गला तुह सीलमई भारिया नाणाराहण-वसओ विसिम भायण जाया ॥४४॥ तो जाय- जाईसरणेहिं तेहि भणियं मुणिद जं तुमए । अक्खायं तं सच्चं तो एवं वागरइ गुरु ||४५॥
अजियसेणो ॥ ४३॥
समुन्ना 1
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org